هر گاه در حضر خوف محقق باشد اولى خواهد بود به قصر و عبارت تهذيب چنين است كه « من صلاة السّفر ليس فيها خوف » يعنى سزاوارتر است به قصر از نماز سفرى كه در آن خوف نباشد و احتمال اصلاح در هر دو هست و معنى هر دو صحيح است غافل شده‌اند بعضى و اصلاح كرده‌اند و الله تعالى يعلم .
( و سمعت شيخنا محمّد بن الحسن رضى الله عنه يقول رويت انّه سئل الصّادق صلوات الله عليه عن قول الله عزّ و جلّ * ( وَإِذا ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَنْ يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا ) * [1] فقال هذا تقصير ثان و هو ان يردّ الرّجل الرّكعتين إلى ركعة و قد رواه حريز عن ابى عبد الله صلوات الله عليه ) ( 1 ) و شنيدم از شيخم و شيخ اهل قم ابن وليد كه حق سبحانه و تعالى از او خوشنود باشد كه مىگفت روايتى بمن رسيده است كه از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه سؤال كردند از تفسير قول حق سبحانه و تعالى كه هر گاه روانه شويد در زمين پس نيست حرجى بر شما كه قصر كنيد نماز را اگر ترسيد كه كافران به شما ضرر رسانند حضرت فرمودند كه اين آيه از جهة قصر خوف نازل شده است پس اگر در سفر باشند و خوف نيز باشد چهار ركعتى را يك ركعت مىبايد كرد زيرا كه سفر دو ركعت را انداخت و خوف دو ركعت را يك ركعت گردانيد و اين روايت را حريز از آن حضرت نقل كرده است صلوات الله عليه .
و شيخ طوسى نيز در صحيح از حريز همين حديث را روايت كرده است و ظاهرا ابن وليد و صدوق و جمعى ديگر عمل به اين حديث كرده‌اند و جمعى تاويل كرده‌اند كه مراد اين است كه خوف سبب ديگر است از جهة قصر و در

[1] النساء - 101 .

90