« و سال علىّ بن جعفر اخاه موسى بن جعفر صلوات الله عليهما عن الرّجل يلقاه السّبع و قد حضرت الصّلاة فلم يستطع المشي مخافة السّبع قال يستقبل الأسد و يصلَّى و يؤمى برأسه ايماء و هو قائم و ان كان الاسد على غير القبلة » ( 1 ) و به اسانيد صحيحه منقولست از على كه گفت از برادرم حضرت امام موسى كاظم صلوات الله عليه سؤال كردم از شخصى كه شير به او رسد و وقت نماز شده باشد و راه نتواند رفت از ترس شير حضرت فرمودند كه رو بشير مىكند و نماز مىكند و از جهة ركوع و سجود ايستاده ايما مىكند بسر هر چند شير بر خلاف قبله باشد .
و در صحيح ديگر از على بن جعفر منقولست كه گفت سؤال كردم از برادرم حضرت امام موسى كاظم صلوات الله عليه از شخصى كه بشير رسد و وقت نماز در آيد و از ترس شير نتواند راه رفتن و اگر بايستد كه نماز كند در ركوع و سجود از شير مىترسد و شير در برابر اوست بر خلاف قبله پس اگر رو بقبله كند ترسد كه طعمه شير شود چه كند و جواب همان است و دور نيست كه صدوق زيادتيها را انداخته باشد .
« و سال سماعة بن مهران ابا عبد الله صلوات الله عليه عن الرّجل يلقاه السّبع و قد حضرت الصّلاة فلا يستطيع المشي مخافة الاسد قال يستقبل الاسد و يصلَّى و يؤمى برأسه ايماء و هو قائم و ان كان الاسد على غير القبلة » ( 2 ) و در موثق از سماعه منقولست كه گفت از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه سؤال كردم از شخصى كه شير به او رسد و وقت نماز در آيد و راه نتواند رفت از ترس شير حضرت فرمودند كه رو بشير مىكند و نماز مىكند ايستاده و بسر ايما مىكند اگر چه شير بر خلاف قبله باشد و در چنين حديثى كه موافق باشد با سابق قانون محدثين آنست كه هر دو را با هم ضم

88