حضرت فرمودند كه حق سبحانه و تعالى در قرآن مجيد مىفرمايد كه هر گاه سفر كنيد در زمين و روانه شويد در آن پس بر شما حرجى نيست كه قصر كنيد نماز را پس قصر در نماز واجب شد هم چنان كه در حضر واجبست تمام كردن نماز ، ايشان گفتند كه به آن حضرت عرض نموديم كه حق سبحانه و تعالى فرمود كه بر شما حرجى نيست نفرمود كه قصر كنيد بلفظ امر كه دلالت كند بر وجوب پس چگونه واجب باشد قصر در سفر مانند تمام كردن در حضر ؟ حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه نه حق سبحانه و تعالى در سعى ميان صفا و مروه فرموده است كه هر كه حج يا عمره كند حرجى نيست كه سعى كند ميان صفا و مروه نمىبينى كه سعى ميان صفا و مروه واجبست چون حق سبحانه و تعالى فرمود و حضرت سيّد المرسلين صلى الله عليه و آله در بيان آيه سعى را بعنوان وجوب بفعل آوردند هم چنين تقصير در سفر را باين عبارت فرمود و آن حضرت قصر كردند .
و عامه و خاصه روايت كرده‌اند كه صحابه عرض نمودند كه يا رسول الله چگونه قصر كنيم و حال آن كه ايمن شده‌ايم و حق سبحانه و تعالى فرموده است كه حرجى نيست كه قصر كنيد اگر خوف داشته باشيد حضرت فرمودند كه تصدقيست كه حق سبحانه و تعالى بر شما كرده است قبول كنيد تصدّق الهى را ، و غرض حضرت آنست كه آيه منافات با وجوب ندارد وجوب از قول نبى صلى عليه و آله ظاهر شد در بيان مراد الهى ، و باين عنوان ذكر كردن از آن جهت بود كه چون در خاطر صحابه جا كرده بود كه چهار ركعت واجبست و دو ركعت كه كم مىشود نماز ايشان ناقص مىشود حق سبحانه و تعالى فرمودند كه ناقص نمىشود بلكه تمامتر مىشود چون نكرده را قبول فرموده است و در كرده ممكن است كه مقبول نباشد از جهة وجوه فساد و هم چنين در صفا و مروه

7