سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله به تفويضى كه به آن حضرت شده بود هفت ركعت زياد كردند پس حق سبحانه و تعالى آن هفت را يعنى اكثرش را كه آن شش ركعت بود ساقط گردانيد از بندگان به سبب تعب و مشقتى كه از لوازم سفر است غالبا و به امور خود رسيدن و همگى مشغول كارهاى خود بودن و بار كردن و فرود آمدن كه اگر تمام مىبود از كارهائى كه او را ناچار است بان رسيدن باز مىماند از امور معاش خود و اين تخفيف محض رحمت الهى و مهربانى اوست بر بندگان با آن كه نوافل آن نيز ساقط شد و چون بنده ملاحظه مىكند در سفر مىيابد كه چه مقدار او را سبكى حاصل مىشود خصوصا در مانند سفر حج كه غالب اوقات اين نمازها در اثناى راه كرده مىشود و با اين تخفيف به صد تشويش به حمله خود مىرسد ، و همه زيادتيها ساقط شد مگر زيادتى ركعت نماز شام كه ساقط نشد چون زيادتى او كم بود در حضر ، و در عيون و علل مقصوره بود و چرا تقصير در مسافت هشت فرسخ واجب شد نه در كمتر و نه زيادتر زيرا كه هشت فرسخ راه يك روز اكثر خلايق است در قافلهاى باردار پس در مقدار يك شبانه روز راه قصر مقرر شد و اگر در اين مقدار واجب نمىشد در مقدار هزار سال قصر واجب نمىشد زيرا كه هر روزى كه بعد از اين روز است او نظير اين روز است و اگر در اين روز واجب نمىشد در نظيرش نيز واجب نمىشد هر گاه نظير آن مثل آن باشد و فرقى در ميان هر دو نباشد و اين معانى همه مجربست حتى در سفر مكه معظمه كه مشقتش در يك روز است و هر كس احتمال نمىدهد كه فردا تواند حركت كردن و چون شب گذشت روز ديگر قوتش بيشتر از روز سابق است تا آن كه مشهور است كه فرشتگان در شبها ايشان را مالندگى مىكنند كه قوت حركت دارند .
« و انّما ترك تطوّع النّهار و لم يترك تطوّع اللَّيل لأنّ كلّ صلاة لا ) *

66