مىكند بر آن كه مراد از انفال زيادتيهاييست كه حق سبحانه و تعالى از جهة رسولش مقرر فرموده است و بعد از آن حضرت از ائمه اهل البيت است و از آن جمله ميراث كسى است كه هيچ وارث نداشته باشد و در كتاب ميراث خواهد آمد .
( و روى عنه صلوات الله عليه داود بن كثير الرّقّى انّه قال انّ النّاس كلَّهم يعيشون فى فضل مظلمتنا الَّا انّا احللنا شيعتنا من ذلك ) ( 1 ) و بطرق قويه منقول است از داودى كه از روات است و آن سه موضع است يكى بغداد كهنه و دويم دهى بوده است يك فرسخى بغداد و قريب به موصل نيز شهر بوده است و دو جاى ديگر را مىگفتند و غالب اوقات جائى چند را مىگفته‌اند كه در وقت زيادتى آب آب آنجا را مىگيرد و بغداد كهنه نيز چنين بود و در وقت زيادتى آب بنده به آنجا رسيدم و به مشقتى عظيم گذشتم حاصل آن كه داود روايت مىكند كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه جميع عالم زندگانى مىكنند در مالهايى كه از ما به ستم برده‌اند و ليكن ما شيعيان خود را از آن مظالم حلال كرده‌ايم و ظاهر اين حديث اباحت مطلق خمس است و ممكن است كه مخصوص زمان آن حضرت يا بعضى از ازمنه آن حضرت صلوات الله عليه بوده باشد يا از زنان و خوردنيها و پوشيدنيها و سكنى بوده باشد كه فرزندان ايشان حلال زاده باشند و نمازهاى ايشان صحيح باشد و لباس ايشان و خوردن ايشان حلال باشد چنانكه منقولست در صحيح از سالم كه من در خدمت حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه حاضر بودم كه شخصى عرض نمود كه حلال كنيد از جهة من فروج را حضرت برآشفته شدند از اين عبارت شخصى ديگر عرض نمود كه رخصت نمىطلبد كه راه زنى كند مطلبش اينست كه اگر كنيزى بخرد يا زنى بخواهد يا ميراثى به او برسد يا از تجارت چيزى بهم رساند يا كسى چيزى به او ببخشد حضرت فرمودند كه اينها بر شيعيان

602