حضرت امام رضا و حضرت امام محمد جواد صلوات الله عليهم نيز رسيده است و امثال اين از اخبار بسيار وارد شده است و ظاهر مىشود كه اختيار خمس با ائمه معصومين صلوات الله عليهم بوده است و هر كرا مىخواسته‌اند همه را بر ايشان حلال مىكرده‌اند و بعضى را بعضى اما مناكح را بر همه حلال كرده‌اند تا شيعيان حلال زاده باشند و ظاهرا چون در زمان ايشان سادات كم بوده‌اند آن چه بوده‌اند ايشان را قوت ساليانه و بيشتر مىداده‌اند و بسيار نمىدادند چون تنگ حوصله بودند و چيزى كه مىيافتند در فكر خروج مىافتادند و سبب قتل ايشان و شيعيان مىشد پس بحسب واقع كل زمين از ايشان بود بحسب ظاهر نيز زيادتى خمس از ايشان بود پس جايز بود كه مال خود را بهر كه خواهند ببخشند و تا غايت كسى باين معنى متفطن نشده است از علما و شبهه عظيم شده است بر جمعى كه حضرات ائمه هدى صلوات الله عليهم مال خود را مىتوانند بخشيد مال سادات را چگونه مىبخشيدند و شبه ديگر آن كه هر گاه چهار هزار تومان به مسمع بخشند چرا به خويشان خود نمىدادند تا ايشان پريشان نباشند و از جهة پريشانى خروج نكنند و كشته نشوند و شبه ديگر آن كه حضرات ائمه معصومين چرا دنيا نگاه مىداشتند با اين همه مذمّتها كه از ايشان وارد شده است دنيا و دنيا داران را و بتحقيق سابق همه مندفع شد بفضل الله تبارك و تعالى و چون وجه ظاهر شد اخبارى كه در اين باب وارد شده است همه نصاند در اين معنى چنانكه خواهد آمد .
( و روى عن علىّ بن مهزيار انّه قال قرات فى كتاب لأبي جعفر صلوات الله عليه إلى رجل يسأله ان يجعله فى حل من مأكله و مشربه من الخمس فكتب صلوات الله عليه بخطَّه من اعوزه شىء من حقّى فهو فى حلّ ) ( 1 ) و به اسانيد صحيحه منقول است كه على گفت كه من نامه حضرت امام محمد تقى صلوات الله عليه را خواندم كه شخصى عريضه به آن حضرت

597