يك درهمى كه از جهة امام برند نزد حق سبحانه بهتر است از دو هزار هزار درهم كه در راههاى خير صرف نمايند غير اين راه .
( و روى عن يونس بن يعقوب قال كنت عند ابى عبد الله صلوات الله عليه فدخل عليه رجل من القمّاطين فقال جعلت فداك تقع فى أيدينا الارباح و الاموال و تجارات نعرف انّ حقّك فيها ثابت و انّا عن ذلك مقصّرون فقال ما أنصفناكم ان كلَّفناكم ذلك اليوم ) ( 1 ) و كالصحيح منقولست از يونس كه من نزد حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه بودم كه شخصى داخل شد بر آن حضرت از جماعتى كه خانه از نى مىسازند و گفت فداى تو گردم ما كسب مىكنيم و تجارتها مىكنيم از انواع تجارات و فايده ها بهم مىرسد و مىدانيم كه حق شما در اينها هست و ما مقصريم و آن چه مىبايد كرد نمىكنيم حضرت فرمودند كه انصاف نباشد كه ما در اين اوقات بر شما تكليف خمس كنيم و مىدانيم كه چها از شما مىگيرند و در آن اوقات خلفاء بنى اميّه و بنى عباس زكات و خمس و خراج و مقاسمه را از مردم مىگرفتند و واليان ايشان از كسى كه احتمال تشيع داشت مضاعف مىگرفتند .
لهذا حضرات ائمه معصومين صلوات الله عليهم برايشان نمىگرفتند و بسيار بود كه خمس را كه مىآوردند به ايشان پس مىدادند چنانكه در حديث صحيح منقولست از عمر بن يزيد كه گفت در مدينه مشرفه بودم كه مسمع كه از ثقات اصحاب حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه بود به خدمت آن حضرت آمد و مالى بسيار آورد و حضرت به او پس داد من از مسمع پرسيدم كه بچه نحو گذشت او گفت كه من غوص بحرين را برداشته بودم و چهار هزار تومان به همرسانيده بودم ، هشتصد تومان خمس آن مىشد به خدمت حضرت بردم و عرض نمودم كه اين مبلغ هم رسانيده ام و اين خمس آنست به خدمت آورده ام چون حقى است كه حق سبحانه و تعالى در مال ما مقرر فرموده است از جهة

595