( و سئل ابو الحسن صلوات الله عليه عن الرّجل يأخذ منه هؤلاء زكاة ماله او خمس غنيمته أو خمس ما يخرج له من المعادن أيحسب له ذلك فى زكاته و خمسه فقال نعم ) ( 1 ) و منقولست كه از آن حضرت صلوات الله عليه سؤال كردند از شخصى كه اين حكام جور زكات مال او را و يا خمس غنيمت او را يا خمس آن چه از جهة خود بيرون مىكند از معادن از او مىگيرند آيا آن چه به ايشان داده است از زكات و خمس خود حساب مىتواند كرد و حضرت فرمودند كه بلى و احاديث صحيحه در زكات وارد شده است كه حساب مىتواند كرد و حمل كرده‌اند بر آن كه آن چه از ايشان گرفته باشند خمس و زكات آن را لازم نيست دادن نه مطلقا .
( و روى عن علىّ بن ابى راشد قال قلت لأبي الحسن الثّالث صلوات الله عليه انّا نؤتى بالشّيء فيقال هذا كان لأبي جعفر صلوات الله عليه عندنا فكيف نصنع فقال ما كان لأبي صلوات الله عليه به سبب الامامة فهو لي و ما كان غير ذلك فهو ميراث على كتاب الله و سنّة نبيّه صلَّى الله عليه و آله ) ( 2 ) ظاهرا سهوى از نساخ شده است در تقديم و تأخير كلمه ابى و چنين بوده است كه روى عن ابى على بن راشد و او وكيل حضرتست چنانكه گذشت روايت كرده است كه عرض نمودم به حضرت امام على نقى صلوات الله عليه كه گاه هست چيزى مىآورند نزد ما وكلاء و مىگويند كه اين از حضرت امام محمد تقى است صلوات الله عليه كه نزد ماست چه كنيم حضرت فرمودند كه هر چه از پدر من است به سبب امامت مثل خمس آن از منست چون هنوز به آن حضرت نرسيده است مثل مال غنيمت كه تا بدست لشكر نيايد مال ايشان نمىشود و اگر از اين وجه نباشد آن ميراث است و قسمت آن مىبايد كرد بر ورثه چنانكه در كتاب خدا و سنّت رسول است پس از ايشان تفحض مىبايد بكنيد و بگيريد .

593