تعالى او را از آل فرعون ناميد با آن كه در دين مخالف او بوده هم چنين ما آن چه مخصوص ماست آنست كه از ذرّيت آن حضرتيم و با عالميان شريكيم در دين پس از اينجا نيز ظاهر شد فرق ميان آل و امّت .
اما دوازدهم آن كه حق سبحانه و تعالى فرموده است * ( وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ ) * يعنى يا محمد امر كن اهلت را به نماز و ما را باين خصوصيت مخصوص گردانيد كه با امّت شريكيم و بخصوص نيز آن حضرت مأمور بود بامر كردن ما و از اين جهت حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله بعد از نزول اين آيه تا نه ماه مىآمدند هر روز پنجم رتبه در وقت هر نمازى بر در خانه على و فاطمه و مىفرمودند كه الصّلاة رحمكم الله و حق سبحانه و تعالى هيچ ذرّيتى از ذريّات انبياء را اين كرامت نفرمود كه ما را فرمود و ما را از امت با اين خصوصيات برگزيد پس مأمون و علما گفتند كه اى اهل بيت نبوّت حق سبحانه و تعالى را شما را جزاى خير دهد از حقوقى كه بر اين امّت داريد كه هر چه بر ما مشتبه و مشكل مىشود شرح و بيانش نزد شماست و غير شما نمىتوانند كرد .
و چون تأمل كنى در اين حديث بسيارى از احكام ظاهر مىشود بر تو و آن چه در آيه غنيمت فرمودند فى الجمله تقيّه فرموده‌اند كه ظاهرش آنست كه يتامى و مساكين از غير سادات باشند اما حضرت در برابر ذوى القربى آورد و ذوى القربى چون معصومانند امتياز از ايشان دارند و ظاهر اين حديث آنست كه دختر زاده فرزند باشند و مادر كه سيّد باشد زكات نتوانند گرفت و خمس توانند گرفت به اعتبار آيه مباهله كه حق سبحانه و تعالى حسنين را ابناء رسول الله ناميد و در آيه تحريم دختر زاده را فرزند ناميد و ليكن جمع كرده‌اند كه ممكن است كه استعمال بر سبيل مجاز باشد يا آن كه اين قسم فرزند خمس نتوانند گرفت .
و در موثق كالصحيح از ابن فضال از ابن بكير منقولست و هر دو از اهل اجماعند از بعضى از اصحاب خود از احدهما صلوات الله عليهما در تفسير

586