إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 612)

چيزى نمىخواهم مگر مودت خويشانم كه بعد از من با ايشان دوستى كنيد .
و ظاهر است كه در معصومين دوستى اطاعت است و در غير ايشان محض محبت از حيثيت نسبت حتى فساق ايشان از حيثيت انتساب به آن جناب دوست مىبايد داشت و از حيثيت فسق دشمن پس چون بيرون رفتند منافقان گفتند كه گفته ما را قبول نكرد تا ما را راغب گرداند به اطاعت ايشان بعد او وفات خودش و اين نبود مگر افترائى كه بر خدا بست در اين مجلس و اين كفر عظيم بود كه از ايشان واقع شد پس جبرئيل آمد و اين آيه را آورد كه « * ( أَمْ يَقُولُونَ ) * الخ » كه آيا مىگويند كه اين سخن را بر خدا دروغ بست پس بگو يا محمد كه اگر من بر خداوندم افترا بندم و او مرا عذاب كند به سبب افترا شما دفع نمىتوانيد كرد عذاب خداوند مرا از من حق سبحانه و تعالى اعلم است به آن چه شما در آن خوض مىكنيد خدا بس است گواه ميان من و شما و اوست آمرزنده و مهربان يعنى اميد هست كه اگر توبه كنيد حق سبحانه و تعالى بيامرزد شما را پس حضرت فرستادند و ايشان را طلبيدند و فرمودند كه آيا از شما حرف بدى صادر شده است گفتند اى و الله يا رسول الله بعضى از ما سخن درشتى گفتند و ما راضى نبوديم به گفته او پس حضرت اين آيه را بر ايشان خواند همه گريستند و بسيار گريستند پس حق سبحانه و تعالى فرستاد كه آن خداونديست كه قبول مىفرمايد توبه را از بندگان خود و عفو مىكند از گناهان و مىداند هر چه بندگان او مىكنند از شر و خير .
و اما آيه هفتم آن كه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه به درستى كه خدا و فرشتگان او صلوات مىفرستند بر پيغمبر صلى الله عليه و آله اى جماعتى كه ايمان آورده‌ايد صلوات فرستيد بر پيغمبر و گردن نهيد فرمان او را گردن نهادنى خوب يعنى هر چه بفرمايد اطاعت او بكنيد هر چند بر شما دشوار باشد و همه معاندان مىدانند كه چون اين آيه نازل شد صحابه گفتند يا رسول الله دانستيم كه

581