است كه آن رتبه امامت است يعنى ايشان را معصوم گردانيد تا به رتبه امامت فايز گرداند و اما آيه سيم آيه مباهله است كه چون حق سبحانه و تعالى ظاهر گردانيد معصومان و طاهران را از جمله خلايق امر كرد رسولش را كه ايشان را با خود بيرون برد و به ايشان مباهله كند به انصار اى نجران و فرمود كه بگو يا محمد بياييد تا ما پسران خود را بخوانيم و شما پسران خود را و ما زنان خود را بخوانيم و شما زنان خود را و ما نفسهاى خود را كه بمنزله جان مايند بخوانيم و شما نفسهاى خود را و بعد از آن نفرين كنيم و بگوئيم كه لعنت خدا بر دروغ گويان باد پس حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله به صحرا بردند حضرت امير المؤمنين و حسنين و فاطمه را صلوات الله عليهم و جانهاى ايشان را مقرون به جان خود ساخت كه هر چه بر سر او آيد بر ايشان آيد حضرت رو به علما فرمودند كه آيا مىدانيد كه مراد از * ( أَنْفُسَنا وَأَنْفُسَكُمْ ) * كيست علما گفتند مراد نفس پيغمبر است حضرت فرمودند كه غلط كرده‌ايد مراد على بن ابى طالب است صلوات الله عليه چون كسى خود را نمىخواند و مع هذا على را داخل كرد به اتفاق همه و همه حديث سابق را از عايشه و ام سلمه روايت كرده‌اند در تفسير اين آيه نيز پس حضرت فرمودند كه مؤيد آن كه مراد على است قول حضرت سيد المرسلين است صلى الله عليه و آله كه فرمودند كه فرزندان وليعه كه قبيله‌اند از قبايل عرب بازايستند از كفر و الا مىفرستم بر سر ايشان شخصى را كه مانند جان من باشد و مراد از آن على ابن ابى طالب است به اتفاق همه ، و بخارى در چند موضع نقل كرده است از براء كه حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله خطاب كردند كه يا على تو از منى و من از توام .
پس حضرت فرمودند كه اين فضيلتى است كه كسى بر اهل بيت آن حضرت تقدم نكرده است و كسى به على نرسيده است و نخواهد رسيد كه خداوند عالميان او را جان پيغمبر خوانده است و نفس على را منزله نفس نبى

576