خمس الله فللرّسول يضعه فى سبيل الله و امّا خمس الرّسول فلا قاربه و خمس ذى القربى فهم اقرباؤه اليتامى يتامى اهل بيته فجعل هذه الاربعة الاسهم فيهم و امّا المساكين و ابناء السّبيل فقد عرفت انّا لا ناكل الصّدقة و لا تحلّ لنا فى للمساكين و ابناء السّبيل ) ( 1 ) و در حسن كالصحيح و در صحيح از زكريا منقولست كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از تفسير قول حق سبحانه و تعالى كه ترجمه اش اينست كه بدانيد كه آن چه غنيمت و فايده مىيابيد از چيزى يعنى از غنايم دار الحرب هر چه باشد اگر چه اندكى باشد يا از نه چيزى كه همه مذكور خواهد شد يا از دوازده چيزى كه ذكر خواهم كرد يا اعم پس به درستى كه پنج يك اين غنيمت از حق سبحانه و تعالى است و از رسول اوست صلى الله عليه و آله و از خويشان آن حضرت است كه ائمه معصومينند صلوات الله عليهم و از جهة يتيمان و درويشان و راه گذريان است پس حضرت فرمودند كه امّا حصه حق سبحانه و تعالى آن از رسول الله است صلوات الله عليه و آله و خمس خود را كه دارد ، و اما خمس رسول بعد از آن حضرت از جهة خويشان آن حضرت است پس سه حصّه به امام رسيد چون از خدا به رسول رسيد و اين هر دو به امام رسيد ، و حصه ذى القربى كه خويشانند آن را دارند و مراد از يتيمان يتيمان خويشانند پس چهار حصه از جهة ايشان شد و اما مساكين و ابناء السبيل مىبايد كه سيد باشند زيرا كه مىدانى كه زكات بر ايشان حرامست پس مىبايد كه ايشان در اينجا حصه داشته باشند و مىبايد كه مراد الهى اين جماعت باشند .
و حضرت باين عنوان فرموده‌اند از جهة رد بر عامه زيرا كه اكثر عامه چون با ائمه معصومين خصوصا حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليهم عداوت دارند آيه را چنين ساخته‌اند كه اهل بيت حصّه مخصوص نداشته باشند و اگر داشته باشند يك حصه داشته باشند بانكه حق سبحانه و تعالى به محض آن كه

560