و در صحيح از ابن ابى عمير منقولست از معاوية بن شريح كه آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه هر چه آب باران يا آب ريشه خورده باشد يا آب نهر عشر مىبايد داد و هر چه از شتر و دولاب كشند نصف عشر است پس عرض كردم كه ما از چرخاب آب مىدهيم و چون آب زياد مىشود آب روان مىدهيم فرمودند كه نزد شما چنين مىشود گفتم بلى حضرت فرمودند كه نصف و نصف نصفى را نصف عشر مىدهد و نصفى را عشر مىدهد عرض نمودم كه زمين را به دولاب آب مىدهيم پس آب زياد مىشود يك آب و دو آب از آب روان مىدهيم فرمودند كه يك آب و دو آب را در چه مقدار زمان مىدهيد عرض نمودم كه در سى شب يا چهل شب مىدهيم و شش هفت ماه آب دست داده‌ايم فرمودند كه نصف عشر بدهيد و حديث مشهور همين است و از اين حديث فهميده‌اند كه بيشتر معتبر است .
و با تساوى هر يك از طرفين عمل خود كرده است چون احاديث متواتره وارد است كه آن چه به آب روانست ده يك مىبايد داد و نصفش به آب روان است پس ده يك بايد داد ، و در احاديث متواتره وارد است كه هر چه به آب دست آب داده باشند نصف عشر مىبايد داد و نصفش را به آب دست داده‌اند پس نصف عشر بايد داد و مجموع عشر و نصف عشر پانزده يكست و كسى خلاف نكرده است در اين احكام .
اما آن چه ذكر كرده است كه بعد از خراج سلطان مىبايد داد احاديث متواتره وارد شده است بر آن كه خراج سلطان مجزى است از زكات ، اقل مرتبه اش آنست كه زكات آن را نبايد داد و بخصوص اخراج حق سلطان در حسن كالصحيح از ابو بصير و محمد بن مسلم منقول است كه عرض كردند به حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه كه زمينهايى كه مزارعه مىكنيم با اهل زمين چه مىفرماييد فرمودند هر زمينى را كه سلطان به تو مىدهد آن چه حصه تست

535