و دو هزار تومان املاك ايشان ارزد زكات توانند گرفت پس بنا بر اين حمل كرده‌اند اين حديث و امثال اين را بر آن كه خانه وقف اولادى باشد يا خانهاى مفتوح العنوه باشد كه ايشان اجرة الارض به عمال دهند و به سبب اولويت سبقت يد به ايشان گذاشته باشند يا بعضى از اعيان داشته باشند كه اگر بفروشند وفا به قوت ايشان نكند .
و در صحيح از معاويه بن وهب منقولست كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از شخصى كه او را سيصد درهم يا چهار درهم بوده باشد و عيالبار باشد و پيشه داشته باشد مثل بزازى و بقالى و آن مقدار بهم نرسد كه معاشش بگذرد آيا مايه را بخورد و زكات نگيرد يا زكات مىتواند گرفت حضرت فرمودند كه مايه را نخورد بلكه آن چه از آن به همرسد صرف خود و عيال خود كند و بقيه ما يحتاج را از زكات بگيرد و دست به مايه نگذارد و ظاهرش آنست كه از حاصل رعايت مىبايد كرد اگر چه ممكن است كه مايه اش چون قليل است اگر آن را نيز خرج كند بان معاش سالش نگذرد و در صحيح از عبد الرحمن منقولست كه گفت از حضرت امام موسى كاظم صلوات الله عليه سؤال كردم از شخصى كه پدرش يا عمش يا برادرش ما يحتاج ضروريه او را دهند و جفا كشد چون ايشان آن قدر به او ندهند كه بر خود و عيال خود توسعه تواند كرد آيا از زكات مىتواند گرفت كه توسعه نمايد بر خود و عيال خود حضرت فرمودند كه باكى نيست مىتواند گرفت و ظاهر مىشود كه لازم نيست بسيار تنگ گرفتن بر خود و عيال اگر چه بهتر آنست كه تنگ گيرد و زكات نگيرد .
چنانكه در حسن كالصحيح منقولست از زراره كه شنيدم كه حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه مىفرمودند كه زكات حلال نيست كسى را كه پيشه داشته باشد كه معاشش بان گذرد و يا صاحب قوت و درست اندام باشد كه

527