كرده‌اند كه حضرات ائمه معصومين صلوات الله عليه فرموده‌اند كه حق سبحانه و تعالى از مال اغنيا قوت فقرا را مقرر فرموده است پس هر كه زكات مىدهد او غنى است و آن اخبار نيز مبنى بر اغلب است چون اين فرض نادر است كه نصاب زكات داشته باشد و فقير باشد و بر تقديرى كه دلالت كند اين اخبار تخصيص آن عمومات مىكند و منافات ندارد كه از حيثيت مال غنى باشد و از حيثيت عيال فقير باشد اگر چه احوط آنست كه كه اگر چهل درهم داشته باشد كه سال بر او گردد زكات نگيرد .
چنانكه در موثق كالصحيح از زراره منقولست كه گفت عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه اگر كسى زكاتى داشته باشد و مستحق بسيار باشند چه كند حضرت فرمودند كه اگر توانى به همه بده پس حضرت فرمودند كه كسى كه چهل درهم داشته باشد و سال بر او بگذرد حلال نيست او را كه زكات بگيرد و اگر زكاة بگيرد حرام گرفته است اگر چه ظاهرش آنست كه كسى دارد كه معاشش بان مىگذرد يا اين چهل درهم مايه اوست يا آن كه گدائى مىكند و اين چهل درهم را دارد و در اين صورت حرام بمعنى مكروه خواهد بود يا به اعتبار آن كه گدائى با چيزى داشتن حرامست .
< صفحة فارغة > [ جايز نيست كه شارب الخمر را چيزى از زكات بدهند ] < / صفحة فارغة > ( و لا يجوز ان يعطى شارب الخمر من الزّكاة شيئا ) ( 1 ) و جايز نيست كه شارب الخمر را چيزى از زكات بدهند و شيخان در صحيح از داود صرمى ممدوح روايت كرده‌اند كه گفت از آن حضرت سؤال كردم از شارب الخمر كه به او از زكات چيزى مىتوان داد حضرت فرمودند كه نه و ظاهر آنست كه آن حضرت امام على نقى صلوات باشند چون نجاشى ذكر كرده است كه او را مسائل هست از آن حضرت ( صلوات الله عليه ) ( 2 ) و ظاهر است كه تا شخصى از خواص ايشان نمىبوده است جواب مسايل او را نمىداده‌اند . لهذا اين معنى را در مدح او ذكر كرده‌اند و از صدوق نيز ظاهر مىشود كه كتاب او معتمد طايفه علماء شيعه بوده

525