( 1 ) روايت كرده است شيخ در صحيح و كلينى در حسن كالصحيح از عمر بن اذينه از جمعى و آن جمع فضلاء اصحاب حضرت امام محمد باقر و حضرت امام جعفر صادقند صلوات الله عليهما چنانكه مدار روايات او ازين جماعت است و آن زراره و محمد بن مسلم و فضيل و بريد و بگير و ابو بصير است غالبا كه از اين دو معصوم روايت كرده‌اند كه از ايشان سؤال كردند از شخصى كه او را خانه و كنيزكى و غلامى باشد آيا زكات قبول مىكند فرمودند كه بلى به درستى كه خانه و خدمتكار كه كنيز است غالبا مال نيستند يعنى از جمله ضرورياتند و در قوى از سعيد بن يسار منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه مىفرمودند كه حلال است زكات از براى صاحب خانه و خادم و آن حضرت مىفرمودند كه اينها مال نيستند و كلينى در قوى از عبد العزيز روايت كرده است كه من و ابو بصير داخل شديم بر حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه و ابو بصير عرض نمود كه ما را دوستى هست كه مرديست راست گو و شيعه است حضرت فرمودند كه اى ابو محمد اين كيست كه او را مدح مىكنى عرض نمود كه عباس بن وليد بن صبيح است حضرت فرمودند كه حق سبحانه و تعالى رحمت كند وليد را مطلب چيست گفت فداى تو گردم خانه دارد كه چهار هزار درهم مىارزد و بحساب آن زمان چهل تومانست و كنيزكى دارد و غلامى دارد و شترى دارد كه اين غلام از آن شتر از جهة مردم آب مىكشد و از دو شاهى تا چهار شاهى اجرت غلام و شتر مىشود كه دويست دينار تا چهار صد دينار باشد يعنى اقل آن چه كار مىكند دو درهم است و اكثرش چهار درهم بغير از علف شتر و عيالبار است آيا زكات مىتواند گرفت حضرت فرمودند كه بلى ابو بصير گفت با آن كه اينها دارد زكات مىتواند گرفت حضرت فرمودند كه اى ابو محمد و اين كه حضرت كسى را به كنيت بخواند نهايت تعظيم بوده است تو مرا امر مىكنى كه بگويم خانه اش را بفروشد و حال آن كه اين خانه سبب عزت و اعتبار اوست

522