اجذع ) ( 1 ) و كلينى در صحيح از صفوان از اسحاق روايت كرده است كه گفت از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه سؤال كردم از بزغاله و بره كه كى واجب مىشود در آن زكات يعنى از زكات مىتوان داد حضرت فرمودند كه هر گاه جذع شود يعنى دندان در آورد يا صاحب نشاط شود كه بر ماده جهد و اشهر آنست كه بزغاله در سال دويم جذع مىشود و بره در ماه هفتم و بعضى گفته‌اند كه اگر بره مادر و پدرش جوان باشند در ماه هفتم جذع مىشود و اگر پير باشند در ماه نهم و احوط آنست كه كمتر از نه ماهه را ندهد و اكثر علما حمل كرده‌اند اين حديث را بر آن كه گوسفندى كه در زكات شتر دهند جذع مىتوان داد و در زكات گوسفند مناسب گوسفندان مىبايد داد چنانكه گذشت در احاديث عمال كه مال را قسمت مىكنند و اگر اختيار با مالك باشد و جذع تواند داد قسمت بىفايده است و احاديث زكات ظاهر همه آنست كه در عين است و ديگر احاديث خواهد آمد پس احتياط با علماست اگر جزم نكنيم .
( و قال الرّضا صلوات الله عليه انّ بنى تغلب أنفوا من الجزية و سألوا عمر ان يعفيهم فخشى ان يلحقوا بالرّوم فصالحهم على ان صرف ذلك عن رؤسهم و ضاعف عليهم الصّدقة فرضوا بذلك فعليهم ما رضوا به و صالحوا عليه إلى ان يظهر الحقّ ) ( 2 ) و از آن حضرت صلوات الله عليه منقولست كه فرزندان تغلب كه از جمله نصارى عرب بودند عار خود مىدانستند جزيه دادن را و از عمر طلبيدند كه ايشان را معاف كند از دادن جزيه و عمر ترسيد كه اگر ايشان را معاف نكند به فرنگ روند كه در شام بودند با ايشان صلح كرد بانكه جزيه را از ايشان برداشت كه سر شمار نكنند اما دو عشر بدهند از زكات مال كه خمس باشد و خواهد آمد در حديث محمد بن مسلم پس نصارى به همين راضى شدند پس بر ايشان است كه بر آن چه راضى شده‌اند و صلح نموده‌اند وفا كنند تا حضرت صاحب الامر ( ص ) در آيد يا پيشتر

505