إلى عشر فاذا كانت عشرا ففيها شاتان فاذا بلغت خمسة عشر ففيها ثلث من الغنم فاذا بلغت عشرين ففيها اربع من الغنم فاذا بلغت خمسا و عشرين ففيها خمس من الغنم فاذا زادت واحدة ففيها ابنة مخاض إلى خمس و ثلثين فان لم تكن عنده ابنة مخاض فابن لبون ذكر فان زادت على خمس و ثلثين بواحدة ففيها ابنة لبون إلى خمس و اربعين فان زادت واحدة ففيها حقّة و انّما سمّيت حقّة لأنّها استحقّت ان يركب ظهرها إلى ستّين فان زادت واحدة ففيها جذعة إلى خمس و سبعين فاذا زادت واحدة ففيها ابنتا لبون إلى تسعين فان زادت واحدة فحقّتان إلى عشرين و مائة فان زادت على العشرين و المائة واحدة ففى كلّ خمسين حقّة و فى كلّ اربعين ابنة لبون ) ( 1 ) و در صحيح منقولست كه حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه فرمودند كه در كمتر از پنج شتر چيزى نيست پس چون پنج شتر تمام مىشود يك گوسفند مىدهد و چون ده شتر مىشود دو گوسفند مىدهد و چون پانزده شتر مىشود سه گوسفند مىدهد و چون به بيست شتر مىرسد چهار گوسفند مىدهد و چون به بيست و پنج شتر مىرسد پنج گوسفند مىدهد و چون يكى زياد شود كه بيست و شش شتر شود در آن بنت مخاضى است كه مادرش آبستن شده است و يك سالش تمام شده است و پا در دو گذاشته است و تا سى و پنج شتر همين زكات را مىدهد و اگر شتر ماده يك ساله پا در دو نداشته باشد شتر نر دو ساله پا در سه بدهد و چون از سى و پنج يك شتر زياد شود و سى و شش شتر شود بنت لبونى مىبايد داد و آن شتر ماده دو ساله پا در سه است يعنى دختر شترى كه شير مىدهد مادرش چون غالبا چنين است كه بچه ديگر زاييده است و آن را شير مىدهد و تا چهل و پنج بنت لبون مىدهد و چون يك شتر زياده شود و چهل و شش شتر شود پس حقه مىدهد كه شتر ماده سه ساله پا در چهار است و چرا حقه اش مىنامند به اعتبار آن كه

488