( و ليس على الحلىّ زكاة و ان بلغ مائة الف و لكن تعيره مؤمنا اذا استعاره منك فهذه زكاته ) ( 1 ) مثل عبارات سابقه اين عبارت فقه رضويست يعنى در زيور زكات نيست اگر چه به صد هزار برسد و ليكن بمؤمنى كه از تو عاريت طلبد به او به عاريت مىدهى كه اين عاريه دادن زكاة آنست .
و در حسن كالصحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقولست كه در زيور زكات واجب نيست اگر چه صد هزار درهم يا صد هزار دينار باشد بحسب قيمت .
و در صحيح از حلبى منقولست كه گفت از آن حضرت صلوات الله عليه سؤال كردم از زيور كه در آن زكات هست فرمودند نه .
و در صحيح از يعقوب منقول است كه گفت به آن حضرت صلوات الله عليه عرض نمودم كه آيا در حلى زكات هست فرمودند كه اگر زكات واجب باشد چيزى باقى نمىماند يعنى به اندك زمانى همه زكات مىشود و هر چند مال بسيار باشد در چهل پنجاه سال همه به زكات مىرود مگر نصاب اول كه به ملكيت صاحب باقى مىماند .
و در صحيح از ابن ابى عمير از بعضى از اصحاب ما از آن حضرت صلوات الله عليه منقولست كه زكات حلى عاريت دادن آنست يعنى اگر مؤمن يا مؤمنه طلب كند به عاريت به او بدهند و اين بر سبيل استحباب مؤكد است كه خواهد آمد در حق ماعون .
( و ليس فى التّبر زكاة انّما هى على الدّنانير و الدّراهم و در بعضى از نسخ و ليس فى النّقير ) ( 2 ) است يعنى شمش نقره و بنا بر نسخه اصل يعنى در خاك طلا كه سنگ طلا باشد پيش از گداختن يا در خاك طلا زكات نيست بلكه زكاة نيست مگر بر شاهى و اشرفى كه سكه داشته باشد و اين عبارت مضمون صحيح على بن يقطين است كه گفت عرض نمودم به حضرت امام

472