نبرم كه اين مال زكاتست حضرت فرمودند كه به او بده و نام مبر كه چه چيز است و مؤمن را خوار مكن . و ظاهرش آنست كه مردى باشد كه غنى بوده باشد و فقير شده باشد و امثال آن از جمعى كه در عرف سبب ذلت او باشد و مؤيد اين حديثست احاديث متواتره و آيات بسيار كه امر شده است به تعظيم مؤمنان و نهى وارد شده است از اذلال و اهانت ايشان و اگر نسبت به او قبيح نباشد گرفتن يا علم به استحقاق بهم نرسد مگر از قبول در اين صورت احوط آنست كه بگويند به او كه اين زكاتست .
چنانكه در حسن كالصحيح منقول است از محمد ابن مسلم كه گفت عرض نمودم به حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه كه هر گاه شخصى محتاج باشد و از جهة او زكات فرستند و قبول نكند آن را بعنوان زكات و او را شرم و حيا آيد از گرفتن زكات آيا مىتوان دادن به او نه از وجه زكات حضرت فرمودند كه نه هر گاه زكات باشد او قبول كند و اگر از وجه زكات قبول نكند به او مده چرا شرم مىكند از چيزى كه حق سبحانه و تعالى از جهة او مقرر ساخته است زنهار كه شرم نكند و ممكن است كه ما را سنت باشد نگفتن و او را مكروه باشد ابا كردن چنانكه مستحب است تعظيم مؤمنان و مكروهست خواستن ايشان تعظيم را مگر آن كه از جهة خود نخواهد و از جهة علم يا ايمان و امثال آن خواهد .

464