لا يتمّ » ( 1 ) و به زياده از ده سند صحيح منقولست كه معاويه عرض نمود به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه اهل مكه نماز را در عرفات تمام مىكنند حضرت فرمودند كه واى بر ايشان يا رحمت باد ايشان را و راوى شك دارد كه حضرت كدام يك از اين دو عبارت را فرموده‌اند اگر چه مراد از عبارت دويم نيز معنى اولست به كنايه كدام سفر سختتر از اين سفر است به اعتبار ناهموارى راه و كثرت ازدحام خلايق پس فرمودند كه نه تمام نكنند بلكه قصر كنند و ظاهر اين خبر و بسيارى از اخبار آنست كه هر گاه اراده رجوع پيش از ده روز داشته باشند قصر مىكنند چنانكه گذشت .
و در صحيح از عمران بن محمد منقولست كه به حضرت امام محمد تقى صلوات الله عليه عرض نمودم كه فداى تو گردم مزرعه دارم كه پنج فرسخ است بسيار است كه به آنجا مىروم و در آنجا سه روز يا پنج روز يا هفت روز مىباشم آيا نماز را تمام كنم يا قصر كنم حضرت فرمودند كه در راه قصر كن و در مزرعه تمام كن ، و احاديث چهار فرسخ متواتر است و حملش گذشت و محتمل است كه خصوص سفر عرفات اين حكم داشته باشد چنانكه ظاهر حديث است و استبعادى ندارد و ممكن است كه اين حكم از جهة جمعى از اهل مكه باشد كه همان روز به مكه آيند و حج نكنند چنانكه گذشت .
< صفحة فارغة > [ مقدار مسافت ] < / صفحة فارغة > « و قال الصّادق صلوات الله عليه انّ رسول الله صلَّى الله عليه و آله لمّا نزل عليه جبرئيل عليه السّلام بالتّقصير قال له النّبي صلَّى الله عليه و آله فى كم ذلك فقال فى بريد قال و كم البريد قال ما بين ظلّ عير إلى فيء وعير فذرعته بنو أميّة ثمّ جزّؤه على اثنى عشر ميلا فكان كلّ ميل ألفا و خمسمائة ذراع و هو اربعة فراسخ يعنى اذا كان السّفر اربعة فراسخ و أراد الرّجوع من يومه فالتّقصير عليه واجب و متى لم يرد ) *

45