است و نگذاشته است كه هلاك شوند به گرسنگى يا محتاج شوند به مؤمنان مثل خود يا به كفار چنانكه همه در اخبار بسيار وارد شده است .
و ديگر آن كه چون زكات مىدهد پند مىگيرد كه چنانكه امروز اين جماعت به سبب فقر اين رياضات مىكشند و احتياج بما دارند فرداى قيامت بر عكس خواهد بود يا محتمل است كه ما محتاج اين باشيم پس امروز بايد كه كارى كنيم كه فردا محتاج ايشان نباشيم يا آن كه چون در اخبار بسيار وارد شده است كه فردا فقراء شفاعت خواهند كرد اغنيا را اگر چه لقمه نانى به ايشان داده باشند دستگيرى ايشان كرده سبب دخول بهشت اغنياء خواهند شد و امروز ملاحظه مىكند كه اين جماعت چه مذلتها به سبب فقر مىكشند سعى كند كه فردا از اعمال صالح فقير نباشد تا مذلتش نبايد كشيد و در عيون و علل به جاى هو هم است يعنى فقراء عبرت اغنياءاند و در هر دو به جاى فقرا فقر است يعنى تا استدلال كنند بر احتياج خودشان در روز قيامت به ايشان و هر دو عبارت بهتر است از عبارت اين كتاب و ظاهرا سهو از نساخ شده باشد .
ديگر آن كه به سبب دادن زكات مطلع مىشود به احوال فقرا كه چگونه جفاها و محنتها مىكشند اين معنى سبب رغبت ايشان است بر شكر حق سبحانه و تعالى كه الحمد لله كه حق سبحانه و تعالى ما را مثل ايشان محتاج نگردانيده است و آن چه مىبايد بما عطا فرموده است ، اگر چه از حيثيت ديگر مىبايد رشك بر احوال ايشان برد كه حق سبحانه و تعالى ايشان را برگزيده است كه فقرى كه زينت ايمان و مؤمنان است به ايشان كرامت كرده است و فرداى قيامت يكراست به بهشت خواهند رفت بىحساب .
ديگر آن كه چون ايشان را بر اين حالت مىبيند مىگويد كه بسيار است كه اغنيا فقير مىشوند به سبب عدم شكر اين معنى سبب دعا و تضرع و زارى مىشود كه خداوندا در دار دنيا و عقبى ما را محتاج خلق مگردان و اصل دعا عبادت است

443