ديگر آن كه به دادن زكات خود را در معرض زيادتى نعم الهى در آورده است بموجب وعده الهى مؤكد بقسم * ( لَئِنْ شَكَرْتُمْ لأَزِيدَنَّكُمْ ) * يعنى قسم بذات مقدس خود ياد مىكنم كه اگر شما شكر كنيد نعمتهاى مرا هر آينه من زياده كنم نعمتهاى خود را بر شما بحسب كم و كيف با آن كه در دادن خود را زياده گردانيده‌ايد چنانكه خواهد آمد كه يد عليا بهتر است از يد سفلى بوجوه شتى و اقل مراتبش تخلق بخلق الهى است وجود و فيض خلق اوست تعالى شانه و رأفت و رحمت نيز از صفات كماليّه اوست كه متصف بهر دو شده‌ايد نظر به بىچارگان و ضعيفان در اموال و در مهربانى كردن با درويشان كه از صفات كماليه حضرات سيد انبياء و ائمه معصومين است صلوات الله عليهم و با آن كه دادن زكات واجب سبب ازاله بخل است و آن كه زايل شد نفس راغب مىشود به رتبه مساوات با فقرا بلكه به ترجيح ايشان بر خود و داخل مىشود در زمره كسانى كه حق سبحانه و تعالى مدح فرموده است ايشان را به آن كه ايثار مىكنند بر يكديگر هر چند خود نهايت احتياج داشته باشند .
و احاديث معتبره وارد شده است كه اين آيه أولا در شأن اهل البيت سلام الله عليهم نازل شد و بعد از آن جارى شد در انصار و غير ايشان و سبب اين مىشود كه تقويت فقرا كنند هر چند زكات خود را داده باشند چون بخل كه مانع بود زايل شد جميع كمالات حاصل مىشود و اگر زكات واجب نمىشد نفس را خوفى نمىبود و ترك جلب منفعت بر او آسان است اما تصور عذاب نمىتواند كرد لهذا ترك جميع مستحبات مىكند و غالبا يك واجب را ترك نمىكند .
وجه ديگر آن كه به دادن زكات به فقرا ايشان قوت طاعت و عبادت بهم رسيده به جا مىآورند و اين كس در ثواب ايشان شركت دارد قطع نظر از آن كه اگر ثواب نيز نباشد سعى نموده است در حصول بندگى از جهة معبود و محبوب حقيقى و سبب ثواب آن جماعت نيز شده است و جمعى را مسرور گردانيده

442