كه هشت ركعت نافله شبست و سه ركعت وتر است و دو ركعة نافله صبح است و حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله چنين نماز مىكردند و اگر فضيلتى مىبود در نماز تراويح حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله به آن بيشتر عمل مىفرمودند و سزاوارتر بودند به كردن آن و خواهد آمد در ابواب صوم احاديث از اين باب و احاديث بسيارى كه وارد شده است در نماز شبهاى ماه رمضان و جمع بين الاخبار بد و عنوان كرده‌اند يكى آن چه نفى واقع شده است محمول است بر نفى جماعت و اثبات بر انفراد دويم آن كه حضرت نفى سنت كرده باشند و آن نماز از تطوع است و صدوق مىگويد كه سنت نيست و اگر كسى بكند بد نيست و ظاهرا مرادش معنى ثانى است .
« و ساله عقبة بن خالد عن رجل دعاه و هو يصلَّى فسهى فاجابه بحاجته كيف يصنع قال يمضى على صلاته » ( 1 ) و كالصحيح منقولست از عقبه كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از شخصى كه نماز كند و شخصى او را بخواند و فراموش كند كه در نماز است و او را جواب دهد به لبيك و مانند آن چه كند حضرت فرمودند كه نماز را تمام مىكند و احاديث گذشت كه كلام سهوا نماز را باطل نمىكند و در سجده سهو خلاف بود كه آيا واجبست يا نه اظهر عدم وجوبست و احوط عدم تركست و مناسبتى نداشت اين حديث را در اينجا آوردن مگر از جهة آن كه در آنجا نديده بود و بعد از ديدن نمىتوانست در آنجا داخل نمودن چه هر چه تصنيف مىشده مىنوشته‌اند چنانكه بنده نيز به اين معنى مبتلايم و الله تعالى يعلم .
« و روى عمران الحلبيّ عنه صلوات الله عليه انّه قال ينبغى تخفيف الصّلاة من اجل السّهو » ( 2 ) و در صحيح از حلبى منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه سزاوار آنست كه هر گاه شخصى سهو بسيار كند نماز را سبك به جا آورد تا سهو زايل شود و وجوه ديگر

418