إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 612)

اما جزء اول حديث پس پيشتر گذشت احاديث صحيحه در آن ، و اما جزو آخر پس در صحيح از محمد بن مسلم منقولست از احدهما صلوات الله عليهما در شخصى كه مشايعت برادر مؤمن كند يك روزه راه يا دو روزه و سه روزه راه خوبست حضرت فرمودند كه اگر در ماه رمضانست افطار كند عرض نمودم كه كدام يك بهتر است روزه بدارد و نرود يا مشايعت كند و بخورد حضرت فرمودند كه مشايعت كند بهتر است و در اين صورت حق سبحانه و تعالى از او روزه نطلبيده است و اخبار صحيحه در اين باب بسيار است .
< صفحة فارغة > [ جمع بين ظهر و عصر ] < / صفحة فارغة > « و لا باس بالجمع بين الصّلاتين فى السّفر و الحضر من علَّة و غير علَّة » ( 1 ) و باكى نيست كه جمع كنند ميان نماز ظهر و عصر و هم چنين ميان نماز شام و خفتن بانكه هر دو را در يك وقت واقع سازند بانكه عصر را و عشا را در وقت ظهر و مغرب واقع سازند يا بر عكس در سفر و حضر با علَّت و بى علَّت بنا بر مذهب مشهور ميان اصحاب و جمعى بىعلَّت جايز نمىدانند ، و بر اين مضمون احاديث مستفيضه از حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله و ائمه معصومين صلوات الله عليهم وارد است از طرق خاصه و عامه .
از آن جمله بطرق موثقه كثيره از زراره از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقولست كه فرمودند كه حضرت سيّد الانبياء صلَّى الله عليه و آله فرمودند كه نماز ظهر و عصر را در اول زوال واقع ساختند به جماعت بىعلتى و هم چنين نماز شام و خفتن را آن حضرت به جماعت كردند پيش از ذهاب حمره مغربيه بى علتى ، و از اين جهت چنين كردند كه وقت بر امّت آن حضرت فراخ شود .
و در موثق كالصحيح از آن حضرت صلوات الله عليه منقولست كه حضرت فرمودند كه حضرت سيّد الكونين صلَّى الله عليه و آله نماز ظهر و عصر را در يك وقت به جا آوردند پس عمر كه هميشه مدارش بر ترك ادب بود گفت آيا در

41