نماز را از سر گيرد تا همه چهار ركعت را يك جا به جا آورد حضرت فرمودند در جواب عريضه كه بلكه در تهذيب به جاى بل بلى است و اين اظهر است يعنى بلى بنا مىنهد اگر حادثه امر ضرورى باشد كه ناچار باشد از رفتن بسوى آن پس نماز را قطع مىكند و چون برگردد بنا نهد و ما بقى را به جا آورد إن شاء الله تعالى يعنى اگر خدا خواهد و توفيق كرامت كند كه بنا نهد و يا محض تيمن و تبرك باشد و اين حديث اشعارى دارد به آن كه يك نماز است و يك سلام دارد اما استدلال به امثال اين اشعارات نمىتوان كرد .
« و روى ابو بصير عن ابى عبد الله صلوات الله عليه قال صلّ صلاة جعفر فى أيّ وقت شئت من ليل او نهار و ان شئت حسبتها من نوافل اللَّيل و ان شئت حسبتها من نوافل النّهار تحسب لك من نوافلك و تحسب لك من صلاة جعفر عليه السّلام » ( 1 ) و در موثق از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقول است كه فرمودند كه نماز جعفر را در هر وقتى كه خواهى به جا آور از شب و روز و اگر خواهى حساب مىتوانى كرد از نوافل شب و اگر خواهى حساب مىكنى آن را از نوافل روز و در اين صورت ثواب هر دو را دارى ثواب نوافل شبانه روزى را دارى و ثواب نماز جعفر را نيز دارى يعنى تداخل مىشود به آن كه نوافل ظهر و عصر را چهار نماز جعفر مىكنى و نافله شام را بنحو نماز جعفر مىكنى كه اگر وقت نافله بدر نرود كه حمره مغربى زايل شود و غالب آنست كه وقت بدر مىرود و هشت ركعت نافله « شب » را در نماز جعفر مىتوان كرد و ظاهر آنست كه هر گاه نوافل را بعنوان نماز جعفر به جا آورد هر دو ثواب دارد و بهتر آنست كه قصد هر دو كند و اگر قصد نافله يوميه كند كافى است اما اگر قصد نماز جعفر كند و قصد نافله نكند معلوم نيست كه ثواب نافله داشته باشد .
و در صحيح از ذريح منقول است كه گفت از حضرت امام جعفر صادق

377