كفاره گناهان را فرمودند و بس زيادتى حسنات و علو درجات را نفرمودند چون ظاهر است كه هر چند كمالات بيشتر است ثواب در خور آن از جهة هر عملى مضاعف مىشود مثلا در يك شمشير زدن حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه و آله فرمودند كه يك ضربت على در روز خندق بهتر است از جميع عبادات همه امّت من از جن و انس تا روز قيامت بلكه هر فعلى از افعال آن حضرت چنين بود چون هر چه از كامل واقع مىشود كامل است .
« و روى علىّ بن الرّيّان انّه قال كتبت إلى الماضي الاخير أسأله عن رجل صلَّى من صلاة جعفر ركعتين ثمّ تعجّله عن الرّكعتين الاخيرتين حاجة أيقطع ذلك لحادث يحدث أيجوز له ان يتمّها اذا فرغ من حاجته و ان قام عن مجلسه ام لا يحتسب بذلك الَّا ان يستانف الصّلاة و يصلَّى الاربع الرّكعات كلَّها فى مقام واحد فكتب صلوات الله عليه بل ان قطعه عن ذلك امر لا بدّ له منه فليقطع ثمّ ليرجع فليبن على ما بقى منها إن شاء الله تعالى » ( 1 ) و در حسن كالصحيح و شيخ در صحيح روايت كرده‌اند از على كه گفت عريضه نوشتم به خدمت حضرت امام على نقى يا امام حسن عسكرى و ماضى يعنى فوت شده است و ابو الحسن اخير است يا امام اخرى كه به ملازمت آن حضرت مىرسيدند و احتمال صاحب الامر نيز دارد كه كتابت را به نايبان آن حضرت رسانيده باشند و ليكن هادى اظهر است چون نجاشى ذكر كرده است كه رساله از حضرت امام على نقى صلوات الله عليه به او رسيده بود در آن عريضه سؤال نمودم از شخصى كه دو ركعت نماز جعفر را كرده باشد و او را كارى پيش آيد آيا قطع مىكند ، و در تهذيب او يقطع است و اين اظهر است يعنى او را حاجتى باشد يا حادثه دست دهد كه قطع نماز بايد كرد آيا جايز است بعد از فارغ شدن از آن امر دو ركعت ديگر را بكند اگر چه از محل نماز برخاسته باشد يا گذشته را حساب نكند و

376