إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 612)

باشد و منت نه و انعام كن بر بندگانت بانواع ميوه ها به سبب بارانها و زنده گردان شهرهاى مرده را برسانيدن شكوفها به مرتبه ميوه ها كه از آفتها بگذرند ، و گواه ساز بر ما فرشتگان را كه نيكويان و رسولانند به خلايق كه ما بعد از اين مخالفت نكنيم به توفيق تو يا گواه گير اين فرشتگان را بر فرشتگان عذابى كه مقرّر فرموده كه اگر بنى آدم در فسوق بكوشند ايشان در رحمت بر روى ايشان نبندند و چون بر ايشان گواه گرفتى نمىبندند ، بارانى فرست از جانب رحمت خودت كه نافع و دايم باشد كثرتش و ريختنش واسع باشد ، ابرى بفرست كه بارانش درشت قطره باشد و به زودى بفرستى و الحال بفرستى كه به سبب آن زنده كنى هر چه را مرده باشد و تدارك كنى هر چرا وقتش گذشته باشد و بان بيرون آورى آن چه را وقتش نرسيده باشد و آيد .
خداوندا ما را بارانى بده كه در عقبش باران باشد و صحراها را پر علف و گياه كند و ابرش عالم گير باشد و با صداى رعد باشد و پى در پى صداى رعد و باران باشد و برقش با باران باشد و ريختن بارانش با صداى رعد باشد چون در وقت تنگى اين صدا غمها را مىزدايد و مجراى آن روان باشد كه نهرش پر آب باشد ، و ممكن است كه واو جزو كلمه باشد يعنى حاصلش پى در پى رسد و آمدن بارانش دائمى باشد و بنا بر نسخه يعنى فرشتگان را بفرمايى كه ثبت نمايند مرحوميت ما را به آمدن باران و ظاهرا تصحيف نساخ است .
خداوندا مگردان بارانش را ضعيف كه بىفايده باشد يا شبنمش را سموم مگردان چون باد سموم مهلك است و به ظاء منقوطه خوانده‌اند يعنى ، ابرهاى پى در پيش را بمنزله باد سموم مهلك و متلف مگردان به كثرت باران يا به كثرت سرما و سرديش را بر ما شوم مگردان ، و روشنى آن را بر ما مانند سنگ باران مگردان چون ابر روشن بى بارانست و در صحيفه صوبه است و آن انسب است كه ريختنش مانند سنگ باران نباشد كه سبب تلف محصول شود و آبش را شور

321