و انقطع درّها اللَّهمّ ارحم انين الانّة و حنين الحانّة ارحم تحيّرها فى مراتعها و أنينها فى مرابضها » ( 1 ) ترجمه اش اينست كه خداوندا به درگاه تو آمده‌ايم در وقتى كه به ناگاه بر سر ما آمده است يا ما را به درگاه تو آورده است تنگيهاى دشوار و ملجأ شده‌ايم به سبب ممنوع شدنهاى از رحمتها كه كارها را بر ما تنگ كرده است ، و به دندان گرفته است ما را دندان گرفتن سخت اعمال قبيحه كه از زبانهاى ما واقع شده است از حكمهاى باطل كه حكام جور مىكنند و از غيبت و بهتان و فحش كه عالميان بان مبتلايند و بنا بر نسخه لوازم قبايح و اعمال شنيعه ما را گرفته است مانند دندان گرفتن شير و ببر ، و مستحكم شده است بر ما ، يا مثل يكديگر از بلاها نازل مىشود بر ما به لوازم دروغها بر تو و مطلقا ، و ازدحام آورده است بر ما سالهاى قحط مانند شتران لاغر ، و خلف وعده كرد با ما ابرهايى كه گمان باران از آن داشتيم و همه تشنه باران رحمتت شده‌ايم از بسيارى فرياد گوسفندان و شتران سال دار يا اسبانى كه در صحراها مىچرند و گياهى نمىيابند .
توئى كه بىچارگان همه اميدوارند از تو ، توئى كه اعتماد دعا كنندگان بر تست به درگاه تو آمده‌ايم و ترا مىخوانيم در حالتى كه همه خلايق نااميد شده‌اند و از ابر و باران محروم شده‌اند و حيوانات چرنده همه هلاك شدند از بى آبى و بى علفى اى خداوندى كه زنده هميشه و بذات خود موجودى و حيات همه از تست و اين دو كلمه را مىگويم بعدد درختان و بعدد ستارگان و بعدد فرشتگانى كه در آسمانها صف زده‌اند و به عبادت الهى مشغولند و بعدد ابرهايى كه از ما بازداشتى و هميشه مىآمد يا آمدند و رفتند و بارانى بر ما نبارانيدند پس گويا كه صد هزاران هزاران هزار مرتبه گفته‌ايم يا حى يا قيوم كه ما را نااميد مگردان و ما را به سبب اعمال قبيحه مؤاخذه مكن و تقاص مكن از ما قوت حلال ما را به سبب آن كه حرام را گرفتيم يا به سبب مطلق فسوقى كه از ما صادر شده است ، و فراخ گردان بر ما رحمتت را به فرستادن ابرى كه پر باران باشد و حاصلى كه خوش آينده

320