و كلينى كالصحيح روايت كرده است از مسعده كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه در مرتبه اول باران مىايستادند آن مقدار كه سر مبارك و محاسن و جامهاى آن حضرت تر مىشد مردمان مىگفتند كه يا حضرت زير سقف فرمائيد حضرت مىفرمودند كه اين باران قريب العهد است به عرش و الحال از آنجا مىآيد بنا بر اين مىخواهم كه از آن تر شوم بعد از آن شروع فرمودند در حديث و فرمودند كه در زير عرش دريايى است كه در آن دريا آبى است كه روزى حيوانات از آن مىرويد پس چون حق سبحانه و تعالى مىخواهد كه نعمتهاى الهى برويد از دانها و ميوه ها از روى مرحمت امر مىفرمايد بان دريا كه به بار پس از آنجا مىآيد تا به ابر مىرسد و حق سبحانه و تعالى ابر را مانند غربالى گردانيده است كه بگيرد و بامر الهى در هر جا كه مصلحت داند بهر چه مقدارى كه مصلحت داند به بارد بعضى از جاها بسيار و بعضى كم به آن نحوى كه مأمور است پس قطره به زير نمىآيد مگر آن كه با آن قطره ملكى نازل مىشود تا به جايى كه بايد آن باران را به بارد بر آن و بارانى از جانب آسمان نمىآيد مگر آن كه عدد قطرات و وزن آن به نحويست كه فرموده‌اند كه يك قطره زياد و كم نمىشود هر گز مگر در زمان حضرت نوح عليه السّلام كه بى وزن و عدد آمد چون از روى غضب نازل نشد .
و در صحيح از معروف منقولست كه حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه و آله فرمودند كه حق سبحانه و تعالى را بادهاى رحمت هست و بادهاى عذاب هست و اگر خواهد باد عذاب را رحمت مىكند بانكه نظر به جمعى نافع باشد يا آن جماعت تايب شوند مثل قوم يونس اما رحمت را عذاب نمىفرمايد زيرا كه هر گز حق سبحانه و تعالى عذاب نفرستاد بر جمعى كه اطاعت او كنند مگر آن كه طاعت را مبدل سازند به معصيت ، اما عذاب را مبدّل به رحمت مىگرداند مثل قوم يونس كه آثار عذاب الهى برايشان ظاهر شد ايشان شروع در تضرّع و زارى

306