بدست خود آن شخص ذليل او مىشود و اندازه همه كارها از حيات و ممات و روزى و فقر و غنا به اراده تست غير ترا در آنها حكمى نيست و حكم نمىتواند كرد و چيزى بدون اراده تو تمام نمىشود واجب الوجود بالذات از آن اعظم است كه ممكنات ناقص بالذات به او توانند رسيد حفظ تو احاطه كرده است اشيا را و غير تو در آنها حكم نمىتواند كرد و قهّاريتت همه اشيا را مقهور گردانيده است و حكم تو در هر چيزى جاريست و وجود همه قايم به تست يا از عزت تو برپاست هر چيزى و هر چه هست نزد عظمت تو پست و بى اعتبار است و جميع اشياء نزد بزرگوارى تو ذليلند و همه ممكنات نزد قدرت تو كردن نهاده‌اند و هر چيزى نزد پادشاهى تو خاضع و بىچاره‌اند الله تعالى از آن اعظم است كه وصف ذره از عظمت او توان كرد يا به آن توان رسيد .
و بعد از آن سوره حمد و سبح اسم ربّك الاعلى را مىخوانى و تكبير هفتم كه تكبير ركوعست مىگويى و بركوع و سجود مىروى و بر مىخيزى و وصل مىكنى قرائت را به قرائت و سوره حمد و سوره و الشمس را مىخوانى و مىگويى كه خداوند تعالى از آن بزرگتر است كه كسى به بزرگى او تواند رسيد و شهادتين را مىخوانى و دعاى اول را در ميان پنج تكبير كه مىگويى چهار مرتبه مىخوانى بخلاف ركعت اول كه عقيب هر تكبيرى دعايى بود مخصوص او و در اينجا همان دعا مكرر مىشود چهار مرتبه .
و خلافست در وجوب تكبيرات تسعه زايده در اين نماز جمعى قايلند بوجوب آنها چون اخبار آن متواتر است و جمعى قايلند به استحباب چون در صحيح زراره وارد است كه عبد الملك از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه سؤال كرد از نماز عيدين حضرت فرمودند كه نماز هر دو مثل يكديگرند امام تكبير احرام مىگويد ايستاده مثل نمازهاى يوميه پس در ركعت اول سه تكبير زياد مىكند و در ركعت دويم سه تكبير بغير از تكبيرات نماز و ركوع و

268