جعفر صادق صلوات الله عليه مىفرمودند كه پدرم سلام الله عليه بسيار بود يا گاه بود كه قضا مىفرمودند بيست وتر را در يك شب و وجه ترك آلام و غموم و همومى بود كه ايشان را دست مىداد و به سبب آن ترك مىفرمودند چنانكه گذشت .
و شيخ همين حديث را در صحيح از حريز روايت كرده است از عيسى بن عبد الله ثقه از آن حضرت صلوات الله عليه .
و در حسن كالصحيح نيز وارد است از ابو جرير از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه به همين عبارت و اين اخبار نيز دلالت دارد بر آن كه بعد از زوال وتر قضا مىكند نه شفع اگر چه ممكن است كه مراد اين باشد كه قضاى بيست وتر مىكردند و ممكن است كه قضاى وتر را شفع به جا آورده باشند و ليكن بعيد است و الله تعالى يعلم .
« و سال عبد الله بن المغيرة ابا ابراهيم موسى بن جعفر صلوات الله عليهما عن الرّجل يفوته الوتر فقال يقضيه وترا ابدا » ( 1 ) و به اسانيد صحيحه و حسنه منقول است از عبد الله كه گفت از آن حضرت صلوات الله عليه سؤال كردم از شخصى كه او را فوت شود وتر حضرت فرمودند كه هميشه قضا مىكند بعنوان وتر اگر چه بعد از زوال باشد و آن كه در مجموع اين اخبار متواتره وارد شده است وتر محتمل است كه مراد از وتر سيزده ركعت باشد يا يازده ركعت و ممكن است كه چون اكثر اوقات نماز شبرا مىكردند و بعد از آن استراحتى مىكردند ايشان را خواب برده باشد و سه ركعت فوت شده باشد از ايشان و مراد از وتر سه ركعت باشد و محتمل است كه اگر نماز شب فوت شده باشد با وتر اهتمام در قضا وتر بيشتر باشد و اين بعيد است چون اخبار قضاء نماز شب در سفر گذشت كه در روز مىتوان كرد با عمومات قضاء نوافل پس

226