« و ان فاتتك فريضة فصلَّها اذا ذكرت فان ذكرتها و أنت فى وقت فريضة اخرى فصلّ الَّتى أنت فى وقتها ثمّ صلّ الصّلاة الفائتة » ( 1 ) عبارت فقه رضويست كه اگر فوت شود از تو نماز واجبى هر وقت كه به خاطرت رسد آن را به جا آور و اگر در وقت فريضه ديگر به خاطرت رسد آن نمازى را كه وقتش داخل شده است به جا آور بعد از آن قضا را به جا آور .
و در صحيح از سعد منقولست كه حضرت امام رضا صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه وقت نماز داخل شود آن را به جا آور چون نمىدانى كه چه خواهد شد .
و احاديث بسيار بر اين مضمون وارد شده است كه چون وقت حاضره رسيد او اولى است و حمل كرده‌اند بر وقت اختصاص چنانكه در صحيح از زراره منقولست كه از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه پرسيدند از شخصى كه نماز بى طهارت كرده باشد يا نماز را فراموش كرده باشد يا خوابش برده باشد حضرت فرمودند كه هر گاه به خاطرش رسد كه قضا دارد قضا را به جا مىآورد خواه در شب خواه در روز تا وقت فريضه داخل نشود و چون وقت فريضه داخل شود و قضا را همه به جا نياورده باشد قضا مىكند تا وقتى كه خوف داشته باشد كه وقت ادا فوت شود به آن كه مقدار وقت ادا بماند كه در اين صورت ادا را مىكند ، و چون از ادا فارغ شود مشغول قضا مىشود و يك ركعت نماز سنت نمىكند تا قضاها را همه به جا نياورد .
و ممكن است كه امثال اين خبر را حمل بر استحاب كنيم و اخبار سابقه را حمل بر جواز كنيم چنانكه اكثر اصحاب كرده‌اند و اين اظهر است و آن كه ادا مقدم باشد در اول وقت محمولست بر آن كه قضاى يقينى نداشته باشد يا در صورتى كه مىداند كه قضا نخواهد كرد كه اولى آنست كه در اين صورت ادا را

216