بر مىداشتند اين دعا را مىخواندند كه .
( هذا مقام من حسناته نعمة منك و شكره ضعيف و ذنبه عظيم و ليس لذلك الَّا رفقك و رحمتك فانّك قلت فى كتابك المنزل على نبيّك المرسل صلَّى الله عليه و آله * ( كانُوا قَلِيلًا مِنَ اللَّيْلِ ما يَهْجَعُونَ وَبِالأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ ) * [1] طال هجوعى و قلّ قيامى و هذا السّحر و انا استغفرك لذنوبي استغفار من لا يجد لنفسه ضرّا و لا نفعا و لا موتا و لا حياة و لا نشورا ) ( 1 ) پس به سجده مىرفتند و اين دعائيست كه بعضى آن را قنوت مىنامند و بعضى قنوتش نمىنامند اولى آنست كه در وقت خواندن اين دعا دستها را بر ندارد و اگر بردارد ضرر ندارد و الله تعالى يعلم احكامه .
( فاذا فرغ الانسان من الوتر صلَّى ركعتى الفجر ) ( 2 ) پس چون از قنوت وتر فارغ شود و نماز وتر را تمام كند برخيزد و دو ركعت نافله صبح را به جا آورد اگر در صبح كاذب باشد بىدغدغه است و اگر بيشتر باشد مشهور آنست كه بعد از وتر هر وقت كه باشد نافله صبح را به جا آورد و بعد از طلوع صبح كاذب اعاده مىكند استحبابا .
( و قال الصّادق صلوات الله عليه صلّ ركعتى الفجر قبل الفجر و عنده و بعيده ) ( 3 ) در احاديث صحيحه وارد است از محمد بن مسلم و عبد الله و غير ايشان از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه ، و در اخبار صحيحه از محمد بن مسلم و غير او منقولست از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه كه فرمودند كه دو ركعت نافله صبح را پيش از صبح كاذب و در صبح كاذب و اندكى بعد از صبح كاذب به جا آور كه در صبح صادق باشد پيش از آن كه نماز

[1] الذاريات - 17 .

198