بيت الخلا رود يا آن كه كارهاى خود را بسازد و برگردد و يك ركعت وتر را به جا آورد و تا اينجا از حديث حفص منقولست و ما بقى ممكن است كه از حفص باشد چنانكه ظاهر عبارتست و ممكن است كه معنى صحيحه عمر بن يزيد باشد از آن حضرت صلوات الله كه باكى نيست كه شخصى دو ركعت وتر را به جا آورد و آب بخورد و سخن بگويد و جماع بكند و حاجتى كه در بيت الخلا دارد از بول و غايط واقع سازد و وضو بسازد و يك ركعت وتر را پيش از نماز واجب صبح يا نماز سنت آن يا پيش از صبح به جا آورد آن را حاصل آن كه احاديث متواتره وارد شده است كه هر يك از شفع و وتر نمازيست بر سر خود و فاصله به همه چيز مىتواند كرد .
( و سال معاوية بن عمّار ابا عبد الله صلوات الله عليه عن القنوت فى الوتر قال قبل الرّكوع قال فان نسيت اقنت اذا رفعت رأسي فقال لا قال مصنّف هذا الكتاب رحمة الله حكم من ينسى القنوت حتّى يركع ان يقنت اذا رفع رأسه من الرّكوع و انّما منع الصّادق صلوات الله عليه من ذلك فى الوتر و الغداة خلافا للعامّة لأنّهم يقنتون فيهما بعد الرّكوع و انّما اطلق ذلك فى سائر الصّلوات لأنّ جمهور العامّة لا يرون القنوت فيها ) ( 1 ) و به اسانيد صحيحه منقولست از معاويه كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از قنوت در وتر حضرت فرمودند كه پيش از ركوع است گفت اگر فراموش كنم بعد از سر برداشتن قنوت بخوانم حضرت فرمودند كه نه .
چنين گويد مصنف اين كتاب محمد بن بابويه رحمه الله كه حكم شخصى كه قنوت را فراموش كند تا ركوع رود آنست كه چون سر از ركوع بردارد قضا

195