ابو حمزه مىگفت كه حضرت سيّد السّاجدين در ركعت آخر وتر در وقتى كه ايستاده بود در قنوت اين دعا را مىخواندند كه اى پروردگار من بد كرده ام و بر خود ستم كرده ام و بسيار بد كرده ام و اينك با كمال تذلل به درگاه تو آمده دستها برداشته ام از جهة بديهايى كه اين دستها كرده است يا از جهة جزا آمده ام كه هر چه خواهى با دستهاى من بكنى تا عبرت ديگران شود ديگر دستها را هر دو بلند مىكرد در برابر رو مىگفت اين گردن من با خضوع است نزد تو از جهة آن چه كرده است بچشم و گوش و زبان بعد از آن سر را به زير مىانداخت و گردن را پست مىكرد و مىگفت اينك من نزد تو ايستاده ام هر چه مىخواهى با من بكن تا خوشنود شوى من توبه كردم كه هر گز برنگردم برنگردم و ابو حمزه مىگويد كه و الله هر گاه مىگفت كه برنگردم بر نمىگشت و اين عبارت ظاهرش آنست كه ابو حمزه از جهة شاگردان سنى خود مىگفته است تا ايشان را معتقد گرداند و اگر نه ابو حمزه از آن بزرگتر است كه توهّم خلاف اولى به آن حضرت كرده باشد .
( و روى عبد الرّحمن بن ابى عبد الله عن الصّادق صلوات الله عليه انّه قال القنوت فى الوتر الاستغفار و فى الفريضة الدّعاء ) ( 1 ) و منقولست در صحيح كه آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه اهم قنوتها و افضل آن در نماز وتر استغفار و طلب آمرزش است از جهة خود و ساير مؤمنين و در نمازهاى واجب هر مطلبى كه طلبند كه حرام نباشد خوبست لهذا احاديث صحيحه در استغفار وارد شده است و غير استغفار اكثرش مشتمل است بر استغفار چنانكه گذشت و خواهد آمد .
( و كان امير المؤمنين صلوات الله عليه يدعو فى قنوت الوتر بهذا الدّعاء اللَّهمّ خلقتنى بتقدير و تدبير و تبصير بغير تقصير و ) *

190