< فهرس الموضوعات > باب القول عند القيام إلى صلاة اللَّيل < / فهرس الموضوعات > باب القول عند القيام إلى صلاة اللَّيل ( قال الصّادق صلوات الله عليه اذا اردت أن تقوم إلى صلاة اللَّيل فقل اللَّهمّ انّي أتوجّه إليك بنبيّك نبىّ الرّحمة و آله و اقدّمهم بين يدى حوايجى فاجعلنى بهم وجيها فى الدّنيا و الآخرة و من المقرّبين اللَّهمّ ارحمنى بهم و لا تعذّبنى بهم و اهدني بهم و لا تضلَّنى بهم و ارزقنى بهم و لا تحرمنى بهم و اقض لي حوايجى للدّنيا و الآخرة انّك على كلّ شىء قدير و بكلّ شىء عليم ) ( 1 ) اين بابى است در بيان دعايى كه در وقت ايستادن به نماز شب سنت است در فقه رضوى مذكور است به اندك تغييرى و از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه نيز منقولست كه چون خواهى به نماز شب برخيزى اين دعا را بخوان كه ترجمه اش اينست خداوندا به درستى كه من متوجه مىشوم بسوى تو به متابعت يا به شفاعت پيغمبرت كه رحمة است بر عالميان و آل او و ايشان را مقدم مىدارم پيش حاجاتم يعنى ايشان را شفيع مىگردانم بانكه مىگويم الهى بحق ايشان كه حاجات مرا برآور پس خداوندا مرا به بركت ايشان رو شناس و سفيد رو گردان كه حاجات مرا به بركت ايشان برآورى يا آن كه مرا به بركت ايشان بزرگ مرتبه گردانى و از جمله مقربان خود گردانى خداوندا رحم كن بر من و ببخشا گناهان مرا به بركت و شفاعت ايشان و آن كه كسى بگويد كه الهى بحق ايشان كه حاجتم را بر آور فى الحقيقه ايشان را شفيع كرده است ، و خداوندا مرا معذب مگردان به مخالفت ايشان به آن كه ايشان مرا واگذارند و شفاعت

160