اعمال ايشان را و خود نمىفهمند و حق سبحانه و تعالى اثرى از آثار اين جماعت نگذارد در ميان علما .
اما آن كسى كه غرضش رضاى الهى است كه بداند و بفهمد و عمل كند علامتش آنست كه هميشه مغموم و محزونست از جهة عاقبت شبها بيدار است از جهة عبادت تحت حنك بسته است در كلاهك خود و در نصف شب به عبادت الهى برخاسته عبادت مىكند و مىترسد كه مبادا مقبول نباشد هميشه خايف است دعا و تضرع مىكند با نهايت ترس رو بكار خود كرده است و مشغول خود است شناسانده است به اهل زمان خود مىداند كه صحبت ايشان مضر است وحشت دارد از معتمدترين برادران خود حق سبحانه و تعالى او را قوت دهد كه جميع اعضا و جوارح خود را صرف عبادت و بندگى او كند و در روز قيامت او را امان دهد چنانكه فرموده است كه به درستى و راستى كه دوستان حق سبحانه و تعالى را خوفى نيست و اندوهناك نمىشوند .
و در صحيح از عبيس منقولست كه استادش روايت كرد از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه كه فرمودند كه قرائت كنندگان قرآن سه طايفه‌اند يكى شخصى است كه قرآن را سرمايه خود كرده باشد و به سبب آن از پادشاهان وظيفه و مال گيرد و به سبب آن بر مردمان تكبر كند و بر ايشان مسلَّط باشد .
دويم جمعىاند كه قرائتش را درست مىكنند اما احكام آن را ضايع مىكنند و به آن عمل نمىنمايند .
سيم كسى است كه قرآن خواند و دردهاى دل خود را به دواى قرآن مداواى كند و شبهاى خود را به خواندن قرآن بيدار دارد و به سبب آن روزهاى خود را تشنه دارد بروزه و به سبب قرآن مساجد خود را معمور دارد و به سبب قرآن از جاى خواب خود برخاسته مشغول عبادت شود خداوند عزيز جبار

127