إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 612)

يريد السّفر فيخرج حين تزول الشّمس فقال اذا خرجت فصلّ ركعتين » ( 1 ) به اسانيد صحيحه منقولست از محمد بن مسلم و از علاء كه گفتند سؤال كرديم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه هر گاه شخصى بسفر رود كى نماز و روزه را قصر مىكند حضرت فرمودند كه هر گاه آن شخص پنهان شود از خانها يعنى از اهل خانها كه او را نه بينند .
و اكثر علما چنين فهميده‌اند كه خانها از اين كس پنهان شود كه ديوارهاى آنها را تميز نتواند كرد .
محمد بن مسلم گفت عرض نمودم به آن حضرت صلوات الله عليه كه هر گاه شخصى اراده سفر داشته باشد و بعد از زوال بيرون رود چه كند حضرت فرمودند كه هر گاه بيرون روى خواه پيش از ظهر و خواه بعد از ظهر نماز را دو ركعت بكن .
و در صحيح از عبد الله بن سنان منقولست كه گفت سؤال كردم از آن حضرت صلوات الله عليه از قصر كردن حضرت فرمودند كه هر گاه در جائى باشى كه اذان را شنوى نماز را تمام كن و اگر در جائى باشى كه اذان را نشنوى نماز را قصر كن .
و در صحيح از عبد الله منقولست كه گفت سؤال كردم از آن حضرت صلوات الله عليه از تقصير حضرت فرمودند كه هر گاه در موضعى باشى كه اذان را نشنوى قصر كن و چون از سفر برگردى نيز چنين است يعنى تا اذان را نشنوى قصر كن و بعد از شنيدن تمام كن و مراد از اذان ، اذان متوسط است در هواى متوسط در زمين هموار نه بر منابر بلند و امثال آن و در اين صورت هر دو علامت قريب به يك ديگرند بلكه آن چه اصحاب فهميده‌اند نيز قريب بهر دو است و بهتر آنست كه تا يك فرسخ شرعى نروند قصر نكنند .

11