إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 612)

< فهرس الموضوعات > باب ما يقول الرّجل اذا اوى إلى فراشه < / فهرس الموضوعات > باب ما يقول الرّجل اذا اوى إلى فراشه ( 1 ) اين بابى است در بيان آن چه مىگويد آدمى در وقتى كه به خوابگاه خود مىرود چون آدمى هميشه بىچاره است و شياطين بر او مسلطند اگر در وقت خواب اعمالى كه متلقى است از شارع به جا آورد خوابهاى پريشان نمىبيند و خوابش عبادت مىشود چنانكه اشعارى دارد بان خطابى كه حق سبحانه و تعالى به حضرت ابراهيم كرده است كه بگو كه نماز من و حج يا عبادات من و حيات و زندگانى من و ممات من يعنى مردن يا خوابى كه برادر مرگست چنانكه حق سبحانه و تعالى آن را مرگ ناميده است همه از جهة رضاى خداونديست كه پروردگار عالميانست ، و دور نيست كه بظاهر اين آيه استدلال توان كرد بر آن كه تلفظ به نيّت در همه عبادات مطلوب باشد چنانكه در خصوص حج احاديث صحيحه نيز وارد شده است و هر گاه خواب مؤمن از جهة حق سبحانه و تعالى باشد بانكه مقصودش از خواب راحت بدن باشد تا قوت داشته باشد كه بعد از بيدارى عبادات را با حضور قلب آورد خوابش عبادت خواهد بود ، و احاديث بسيار بر اين مضمون وارد شده است و در مذمت بيدارى كل شب هم چنان كه مذموم است كه كل شب در خواب باشد ، و هر گاه خواب به نيّت عبادت شود و بر نهجى شود كه مطلوب الهى است ممكن است كه روح او را به عالم قدس برند و صحبت او در خواب با مقدّسان باشد در بهشت معنوى بلكه صورى نيز چنانكه مجربست .

101