به درستى كه خداى تعالى امر مىكند به عدالت و احسان و به عطاى خويشان يا به دادن حقوق خويشان حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله ، و نهى مىفرمايد از اعمال قبيحه و بديها و فساد يا از ثلثه چنان كه در اخبار اهل بيت وارد است ، پند مىدهد شما را خداوند شما شايد كه متذكر شويد ياد كنيد خداوند خود را تا آن كه او ياد كند شما را بفضل و رحمت به درستى كه او ياد كننده است كسانى را كه خداوند خود را ياد كنند به عبادت و طاعت و ترك معاصى ، و بطلبيد از خدا رحمت او را و فضل او را به درستى كه حق سبحانه و تعالى نااميد نمىكند هيچ كسرا كه او را بخوانند ، پروردگارا ما را عطا كن در دنيا خوبى و در آخرت خوبى را و نگاهدار ما را از عذاب جهنم .
( « و قال ابو عبد الله صلوات الله عليه قدّم الخطبة على الصّلاة عثمان لأنّه كان اذا صلَّى لم يقف النّاس على خطبته و تفرّقوا و قالوا ما نصنع بمواعظه و هو لا يتّعظ بها و قد احدث فلمّا راى ذلك قدّم الخطبتين على الصّلاة » ) و از آن حضرت صلوات الله عليه كه منقولست كه اول كسى كه خطبه را مقدم داشت بر نماز عثمان بود ، و در بعضى از نسخ است على الصلاة يوم الجمعة عثمان ، و در بعضى از نسخ به جاى آن يوم العيد است و هر دو زيادتى از نساخت زيرا كه چون عثمان نماز مىكرد مردمان نمىايستادند كه خطبه او را گوش كنند و متفرق مىشدند و مىگفتند كه موعظه او چه نفع مىكند به او حال آن كه خود بعلم خود عمل نمىكند ، و بدعتها كرد آن چه كرد يعنى بدعت بسيار كرد پس چون عثمان ديد كه مردمان نمىايستند به خطبه مقدم داشت خطبه را بر نماز كه مردمان علاج نداشته باشند از شنيدن .
و در صحيح از محمد بن مسلم منقول است از احدهما صلوات الله عليهما در نماز عيدين كه حضرت فرمودند كه نماز در عيد رمضان و عيد قربان پيش از

585