جهت آنست كه شيعيان خود را در مهلكه نيندازند از روى جهالت و ليكن چون از جهل خبر ندارند از اين مبالغات غالبا در تعبند و گمانشان اين است كه خوب مىكنند عفى الله تعالى عنهم و عنّا .
( و روى الحلبيّ عنه عن ابيه صلوات الله عليهما قال اذا صلَّيت صلاة و أنت فى المسجد فاقيمت الصّلاة فان شئت فاخرج و ان شئت فصلّ معهم و اجعلها تسبيحا ) و به اسانيد صحيحه منقولست از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليهما كه فرمودند كه هر گاه در مسجد نماز خود را بگذارى و سنيّان يا شيعيان اقامه بگويند از جهت همان نماز پس اگر خواهى بيرون رو و اگر خواهى باش و با ايشان مرتبه ديگر نماز كن و آن را قصد نافله كن اما با شيعه كه شكَّى نيست كه اعاده سنت است و با عامه نيز بر سبيل تقيه يا واجبست يا سنت .
( و روى اسحاق بن عمّار عنه صلوات الله عليه انّه قال صلّ و اجعلها لما فات ) و در موثق كالصحيح منقولست از اسحاق كه عرض نمودم به آن حضرت صلوات الله عليه كه گاه هست كه اقامه مىگويند و من نماز كرده‌ام حضرت فرمودند كه مرتبه ديگر نماز كن و قصد نماز قضا كن و اين حديث نيز احتمال سنّى و شيعه هر دو دارد .
( و روى معاوية بن شريح عن ابى عبد الله صلوات الله عليه انّه قال اذا جاء الرّجل مبادرا و الامام راكع اجزاته تكبيرة واحدة لدخوله فى الصّلاة و الرّكوع ) و كالصحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقولست كه فرمودند كه هر گاه شخصى رسيد و مىخواهد كه ادراك نماز جماعت كند و امام در ركوع باشد كافى است او را يك تكبير از جهت داخل شدن در نماز و از جهت ركوع و قصد هر دو مىتواند كرد يا آن كه اگر به قصد

483