بدارد بر چيزى حق سبحانه و تعالى آن مكره را معذور مىدارد هر گاه خود او مكره ساخته باشد البته عذر او را مىپذيرد و همين مضمون در احاديث صحيحه و حسنه وارد شده است .
( « فامّا الاخبار الَّتى رويت فى المغمى عليه انّه يقضى جميع ما فاته و ما روى انّه يقضى صلاة شهر و ما روى انّه يقضى صلاة ثلاثة ايام فهى صحيحة و لكنّها على الاستحباب لا على الايجاب و الاصل انّه لا قضاء عليه » ) و اما اخبارى كه منقول است در مغمى عليه كه او قضا مىكند جميع نمازهايى را كه از او فوت شده است ، و آن چه مرويست كه او قضا مىكند نماز يك ماه را و آن چه مرويست كه قضا مىكند نماز سه روز را همه صحيح است و ليكن محمول است بر استحباب نه بر وجوب و اصل آنست كه بر أو قضا نيست چون اخبار متواتره وارد شده است در آن كه بر او قضا نيست مگر آن نمازى كه وقتش را دريافته باشد .
اما آن چه وارد شده است كه همه نمازها را قضا مىكند منقول است در صحيحه منصور و صحيحه رفاعه و صحيحه محمد بن مسلم و صحيحه ابن سنان و غير اينها از اخبار بسيار .
و اما قضاى يك ماه پس در حديث صحيح از رفاعه منقولست كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از كسى كه بيهوش باشد يك ماه چه مقدار از نمازها را قضا مىكند حضرت فرمودند كه همه را قضا مىكند : امر نماز شديد است و ترك آن عظيم الخطر است و ظاهر اين خبر اعاده كل است نه يك ماه مگر آن كه خبرى ديگر به صدوق رسيده باشد ، و اما قضاى سه روز منقول است در موثقه سماعه و حكم صدوق بصحّت آن موافق اصطلاح قدماست و در حديث صحيحى وارد است كه يك روز را قضا مىكند پس جمع

315