اينست كه خداوندا پناه به تو مىبرم از غم و اندوه و عاجز بودن و تنبلى و بخل و بىدلى و ثقل دين و از غلبه مردان بر اين كس هر كه باشد يا مغلوب بودن مردان بعنوان ابنه ، و از كساد بى شوهر و بى زن كه كسى بهم نرسد كه دختران اين كسرا بخواهد يا خواهر و امثال اينها را يا از براى مرد زنى دست بهم ندهد ، و از غافل شدن از حق سبحانه و تعالى و از عذاب او در دنيا و عقبى ، و از مذلَّت و قساوت دل ، و از پريشانى يا عيال بارى يا پريشانى و از بىچيز بودن ، و پناه به تو مىآورم از نفسى كه سير نشود و از دلى كه خاشع نشود . و از چشمى كه گريان نباشد ، و از دعايى كه مقبول نشود ، و از نمازى كه ملائكه آن را بالا نبرند به اعتبار عدم شرايط يا نفع ندهد زيرا كه نفع نماز بسيار است يكى آن كه نهى مىكند نماز از بديها ، و پناه به تو مىآورم از زن سليطه كه مرا پير كند پيش از زمان پيرى ، و پناه به تو مىآورم از فرزندى كه بر من مسلَّط باشد يا مرا محتاج فرزند مكن كه او ولى نعمت من باشد ، و پناه به تو مىآورم از مالى كه سبب عذاب من شود ، و پناه به تو مىآورم از مصاحب مكارى كه اگر خوبى مرا بيند پنهان كند و اگر بدى بيند افشا كند آن را خداوندا چنان مكن كه فاسقى بر من منتى و نعمتى و قدرتى داشته باشد .
( و روى عدّة من اصحابنا عن ابى عبد الله صلوات الله عليه انّه قال كان ابى صلوات الله عليه يقول اذا صلَّى الغداة يا من هو اقرب إليّ من حبل الوريد يا من يحول بين المرء و قلبه يا من هو بالمنظر الاعلى يا من ليس كمثله شىء و هو السّميع العليم يا اجود من سئل و يا اوسع من اعطى و يا خير مدعوّ و يا افضل مرتجى و يا اسمع السّامعين و يا ابصر النّاظرين و يا خير النّاصرين و يا اسرع الحاسبين و يا ارحم الرّاحمين و يا احكم الحاكمين صلّ على محمّد و آل محمّد و اوسع

209