دنيا و جمع آن بلكه هر چه داريم به دشمنان خود مىدهيم تا مرفه باشيم پس مىبايد كه اقتدا بما كنى و غم دنيا نداشته باشى به درستى كه جمعى كه در فكر دنيايند اگر از حق سبحانه و تعالى چيزى طلب كردند و حق سبحانه و تعالى آن را به ايشان كرامت كرد چيزى ديگر طلب مىكنند و نعمت اول در نظر ايشان حقير مىشود و سير نمىشوند كه به مرتبه قرار دهند ، هر چند بيشتر مىشود نعمت ايشان بيشتر طلب مىكنند و چون نعمت بيشتر مىشود خطرش بيشتر مىشود از جهت حقوقى كه حق سبحانه و تعالى در اموال مقرّر ساخته است با خوف فريفته شدن به آن ، و از حق سبحانه و تعالى غافل شدن خبر ده مرا كه اگر من به تو وعده كنم آيا اعتماد به من دارى كه آن وعده را وفا كنم گفتم فداى تو گردم هر گاه اعتماد به تو نداشته باشم به كه خواهم داشت و حال آن كه تو حجت الهى و امام زمانى و خليفة اللهى حضرت فرمودند كه پس مىبايد اعتمادت بر حق سبحانه و تعالى بيشتر باشد نشنيده كه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه هر گاه سؤال كنند بندگان من مرا از تو پس به درستى كه من به ايشان نزديكم اجابتم مىكنم دعاى داعيان را هر وقت كه مرا بخوانند .
و ديگر فرموده است كه نااميد مشويد از رحمت الهى ديگر فرموده است كه حق سبحانه و تعالى وعده مىفرمايد شما را آمرزش گناهان در آخرت و فضل و رحمت خود را در دنيا پس اعتماد به حق سبحانه و تعالى بيشتر از ديگران داشته باش و در خاطر خود در مياور مگر خير را به درستى كه حق سبحانه و تعالى مىآمرزد بديهاى شما را كه گذشته است يا آن چه در خاطر شما در مىآيد بىاختيار شما حق سبحانه و تعالى آن را مىآمرزد و شما را بر آن نمىگيرد .
و در حديث كالصحيح منقولست از حضرت امام جعفر صادق

193