آخرها و بربّ النّاس إلى آخرها و بآية الكرسى إلى آخرها ) و كالصحيح منقولست از آن حضرت صلوات الله عليه كه فرمودند كه هر كه اين كلمات را نزد هر نماز واجبى بخواند حق سبحانه و تعالى او را و خانه و مال و فرزندان او را حفظ فرمايد و ترجمه اش اينست كه نفس و مال و فرزندان و اهل خانه خود را و هر چه از من باشد همه را در پناه خداوندى در مىآورم كه واجب الوجود بالذاتست و متصف بجميع صفات كمال است و يكى است و يگانه من جميع الوجوه است و بازگشت همه موجودات به اوست و دور نيست كه مراد از صمد وجوب وجود باشد يا آن كه صفات او عين ذات اوست يا محل حوادث نيست و تغيّر و تبدّل در ذات او و صفات او نيست ، و والد نيست چون كفار قريش مىگفتند كه ملائكه بنات الهىاند ، و نصارى مىگفتند پدر مسيح است ، و يهود مىگفتند كه عزيز پسر اوست از جهت رد بر ايشان فرمود كه پدر نيست يا پدر صفات حادثه نيست كه از او صادر شود ، و مولد نيست ردّا على النصارى كه عيسى را خدا مىدانند با آن كه مولود است يا نفى صفات زايده باشد ردّا على الاشاعره كه صفات را واجب الوجود مىدانند و متولد از حق سبحانه و تعالى و هيچ كس كفو و نظير و مانند او نيست ردّا على الحكما كه عالم را قديم مىدانند و در قدم نظير او مىدانند سيّما مجرّدات را و در تفسير اين سوره احاديث بسيار وارد شده است و در اينجا غرض ترجمه است ، و در امان در مىآورم جان خود را و مال خود را و فرزندان و اهل بيت و خانه خود را و هر چه از من است و منسوبست به من همه را در پناه خداوندى در مىآورم كه پروردگار صبح است كه مىشكافد شب را بنور روز يا شكافنده عدمست بنور وجود ، و شكافنده نباتات و حيوانات است به آن كه از دانها خوشه ها مىآفريند و از نطفه ها يا رحمها حيوانات بيرون مىآورد و از ابر باران بيرون مىآورد .

164