إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 610)

ايستند و ملائكه آنها را كشند از روى تعظيم و مؤذنان به آواز بلند نيكو اذان گويند پس به گريه افتاد گريه سختى كه آواز او بلند شد يا سبب گريه من شد كه به آواز بلند ناله و گريه كردم پس چون خاموش شد پرسيدم كه چرا اين همه گريه مىكنى گفت حق سبحانه و تعالى ترا بيامرزد به ياد من آوردى چيزى چند را كه از معشوق خود و از برگزيده من و برگزيده عالميان شنيده‌ام چون آن حضرت صلَّى الله عليه و آله به خاطرم مىرسد مىگريم و ظاهر مىشود كه بلال از جمله ارباب قلوب بوده است و راوى بحسب عادت مىگريسته است چون مىديده كه او گريه مىكرده است او نيز مىگريسته است و آن حضرت صلوات الله عليه و آله مىفرمودند كه به حق آن خداوندى كه مرا به راستى به پيغمبرى فرستاده است كه مؤذنان بر خلايق خواهند گذشت و بر روى اين شتران نفيس ايستاده باشند و گويند الله اكبر الله اكبر پس چون تكبير را بگويند فريادى و غوغايى عظيم از امت من برخيزد پس اسامة بن زيد در وقتى كه حضرت اين حديث را مىفرمودند حاضر بود پرسيد كه اين فرياد چه چيز خواهد بود و چه چيز مىگويند حضرت فرمودند كه اين صدا سبحان الله و الحمد لله و لا إله الا الله خواهد بود و چون مؤذنان تكبير را گفتند خلايق بقيه تسبيحات اربع را خواهند گفت و چون مؤذنان گويند كه اشهد ان لا إله الا الله امّت من گويند كه همين خداوند را در دار دنيا عبادت مىكرديم و ساير آله باطله را عبادت نمىكرديم پس فرشتگان گويند كه راست گفتيد و چون مؤذنان گويند اشهد انّ محمدا رسول الله صلَّى الله عليه و آله و صلوات در امالى نبود و ظاهرا از نساخ زياد شده باشد امت من گويند كه اين پيغمبريست كه رسالت از جانب حق سبحانه و تعالى بما آورد و ما به او ايمان آورديم با آن كه او را نديده بوديم پس به ايشان گويند كه راست گفتيد اين پيغمبر

581