پس زراره و فضيل گفتند كه پرسيديم كه چگونه اذان گفت حضرت فرمودند كه گفت الله اكبر الله اكبر تا به آخر آن چه مذكور شد و فرمودند كه اقامه مثل اذانست مگر آن كه در اقامه هست قد قامت الصلاة قد قامت الصّلاة در ميان حىّ على خير العمل و ميان الله اكبر پس رسول خدا صلَّى الله عليه و آله أمر فرمودند بلال را به اين اذان و بلال به اين عنوان اذان مىگفت تا رسول خدا ( ص ) از دنيا رفتند و غرض آنست كه تغييراتى كه واقع شد مثل ترك حى على خير العمل و وحدت فصول اذان و اقامه يا اقامت تنها بعد از حضرت شد و اين دو حديث نيز موافق مشهورند الَّا در تكبيرات اول اذان كه در اين دو حديث دو مرتبه وارد شده است و تهليل آخر اقامه و خواهد آمد در حديث فضل بن شاذان كه دو تكبير جزو اذانست و دو تكبير ديگر از جهت تنبيه غافل است .
و در حديث موثق كالصحيح از معلَّى بن خنيس منقولست كيفيت اذان و مشتمل است بر چهار تكبير .
و در حديث صحيح از زراره منقولست از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه كه فرمودند كه اى زراره افتتاح مىكنى اذان را به چهار تكبير و ختم مىكنى آن را به دو تكبير و دو تهليل .
و در حديث صحيح از صفوان جمال منقولست كه گفت از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه پرسيدم كه فرمودند كه اذان دو دو است و اقامه دو دو موافق حديث جعفى مىبايد كه لا إله الا الله در آخر اقامه يكى باشد تا هفده باشد و در بعضى از اخبار صحيحه وارد شده است كه اذان و اقامه را يكى يكى مىگويند يعنى مىتوان گفت و در چند خبر صحيح وارد شده است كه اذان دو دو است و اقامت يك يك و محمولست بر حالت تعجيل يا تقيه .
< صفحة فارغة > [ اذان با تقيه ] < / صفحة فارغة > ( ولا باس ان يقال فى صلاة اذان الغداة على اثر حىّ على خير

563