خير العمل فاذا راه عليّ صلوات الله عليه قال مرحبا بالقائلين عدلا و بالصّلاة مرحبا و اهلا ) و منقولست كه عامر بن نباح كه مؤذّن حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه بود در اذانى كه مىگفت بعد از حىّ على الفلاح دو مرتبه حىّ على خير العمل را مىگفت و چون حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه مىشنيدند اين كلمه را مىفرمودند كه مرحبا جمعى را كه آن چه حق و صوابست مىگويند و مرحبا نماز اين جماعت و مرحبا جمعى را كه اهل نمازند و نماز ايشان را حق سبحانه و تعالى قبول مىفرمايد يعنى جمعى كه ترك مىكنند اين كلمه را اهل نماز نيستند و نماز ايشان مقبول نيست آن چه از اخبار ظاهر مىشود اين است كه چون اذان در شب معراج مقرّر شد و مع هذا جبرئيل آورد مشتمل بود بر كلمه حىّ على خير العمل يعنى بشتاب اى بنده بر عملى كه بهتر از همه اعمال است كه آن نماز است عمر معارض شد كه شما را منظور اين است كه عالم مفتوح شود بر اسلام و همين كه مردمان دانستند كه نماز بهترين اعمال است همگى رو به نماز خواهند كرد و ترك جهاد خواهند كرد حضرت فرمودند كه وضع اين از من نبود تا توانم رفع اين نمودن حق سبحانه تعالى چنين مقرّر ساخته است و در زمان آن حضرت مىگفتند و در زمان امارت عمر بر منبر رفت و گفت كه سه چيز در زمان حضرت رسول الله صلَّى الله عليه و آله بود و من هر سه را حرام مىكنم و بر آن اعقاب مىكنم و آن متعه زنان و حج تمتع و قول حىّ خير العمل است و چون پادشاه بود هر چه مىكرد افعال او را توجيهات مىكردند جمعى از جهة نفاق و جمعى از روى تقيه و اجماع اهل بيت است بر آن كه حىّ على خير العمل جزو اذان و اقامت است و احاديث متواتره بر آن وارد شده است .
و از طرق عامه سهل بن حنيف و عبد الله بن عمر نيز قايلند به آن و عبد الله بن عمر روايت كرده است كه من شنيدم كه ابا محذوره در حضور حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله اذان گفت و حىّ على خير العمل را گفت و ابن جنيد ذكر كرده است كه ما مشاهده نموديم آل رسول صلوات الله عليهم را

552