اقامت چون روزيست كه دعا مطلوبست نماز ظهر و عصر را در وقت ظهر به جا آوردند و از جهة ظهر اذان و اقامت گفتند و از جهة عصر اقامه تنها گفتند چون وقت فضيلت عصر داخل نشده بود و اذان در وقت فضيلت مىگفتند و همچنين جمع فرمودند ميان شام و خفتن در مشعر الحرام به يك اذان و دو اقامت به آن كه نماز شام را در وقت خفتن به جا آوردند و اذان خفتن را پيش از نماز شام گفتند و بعد از آن اقامت از جهة نماز شام گفتند و بعد از نماز شام اقامت از جهة نماز خفتن گفتند و ظاهر آنست كه سقوط اذان در اين دو موضع به اعتبار جمع بود چنان كه خواهد آمد .
< صفحة فارغة > [ حضرت سيّد المرسلين جمع فرمودند ميان نماز ظهر و عصر به يك اذان و دو اقامه ] < / صفحة فارغة > ( و روى عبد الله بن سنان عن الصّادق صلوات الله عليه انّ رسول الله صلَّى الله عليه و آله جمع بين الظَّهر و العصر بأذان و اقامتين و جمع بين المغرب و العشاء فى الحضر من غير علَّة بأذان واحد و اقامتين ) و بسند صحيح منقولست از عبد الله از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه فرمودند كه حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله جمع فرمودند ميان نماز ظهر و عصر به يك اذان و دو اقامت و همچنين جمع كردند ميان نماز شام و خفتن در حضر بى علَّتى به يك اذان و دو اقامت و بر اين مضمون احاديث بسيار از طرق خاصه و عامه وارد شده است و در بسيارى از اين اخبار وارد شده است كه جمع فرمودند تا وقت بر امّت آن حضرت فراخ شود و ظاهر جمع آنست كه دو نماز را در يك وقت به جا آورده باشند و چون اذان از جهة نمازيست كه وقت آن داخل شده باشد پس اگر نماز عصر را پيش از آن كه سايه زيادتى چهار قدم شده باشد به جا آورند اذان را از جهة ظهر مىگويند و اقامت نيز مىگويند و نماز ظهر را به جا مىآورند و اقامه مىگويند و عصر را به جا مىآورند و اگر نماز نكرده باشد تا چهار سبع شاخص گذشته باشد و اذان را پيش از نماز

547